چکیده:
هدف پژوهش حاضر بررسی رابطة بین ناهنجاری زانوی پرانتزی و اجرای برخی آزمون ها ی آمادگی جسمانی– حرکتی است. برای انجام این تحقیق، 60 فوتبالیست نوجوان با سن 0/78 ± 2/ 15 سال، وزن 3/39 58/9± کیلوگرم، و قد 21 /6± 166 سانتی متر انتخاب شدند. برای ارزیابی وضعیت بدنی آزمودنی ها از روش کندال و خط شاقو لی استفاده شد . ناهنجاری زانوی پرانتزی با استفاده از کولیس اندازه گیری و ثبت شد. همچنین بر ای بررسی اجرای آزمودنی ها از آزمون اسکوات روی یک پا و به دست آوردن حداکثر فاصله، بیشتر ین فاصلة به دست آمده از پرش روی یک پا (لی لی)، انجام سه پرش متوالی روی یک پا و به دست آوردن بیشترین فاصله، پرش عمودی و آزمون تی استفاده شد. برای بررسی اختلاف آزمون ها
دو گروه تحقیقی از t مستقل استفاده شد. با توجه به نتایج تحقیق حاضر، اختلاف معنی داری بین دو گروه، در اجرای آزمون ها یافت نشد ( پرش عمودی (P=0/005)، اسکوات روی یک پا و به دست آوردن حداکثر فاصله (P=0/019)، بیشترین فاصله به دست آمده از پرش روی یک پا (P=0/011)، انجام سه پرش متوالی روی یک پا و به دست آوردن بیشترین فاصله (P=0/008) و آزمون تی (P=0/003). نتایج تحقیق نشان می دهد وضعیت بدنی در متغیرهای اجرا در فوتبالیست ها تاثیرگذار است و ناهنجاری زانوی پرانتزی می تواند باعث تضعیف اجرا شود.
خلاصه ماشینی:
"اگرچه وضعیت بدنی ، به علت تأثیر روی قدرت و انعطاف پذیری عضلات می تواند بـر اجرای فوتبالیست ها مؤثر باشد و عواملی مانند پای چرخش یافته به داخل یـا عضـلات سـرینی برجسته ، ران های پیش آمده و چرخش قـدامی لگـن از عوامـل بهبـود اجـرا و زانـوی پرانتـزی ، وضعیتی ضعیف در اجرا معرفی شده است (١٥)، هنوز تحقیقـات در ایـن زمینـه انـدک اسـت .
در تحقیق حاضر تلاش شده است تا یکی از وضعیت های بدنی شایع در ایـن دسـته از ورزشـکاران بررسی و ارتباط آن با اجرا سـنجیده شـود و نتـایج بـه دسـت آمـده از ایـن بررسـی در اختیـار متخصصان قرار گیرد تا با استفاده از آنها در برنامه های اصلاحی فوتبالیست ها، به بهبود اجـرای این ورزشکاران کمک شود.
مقادیر به دست آمده از آزمون های بیشترین فاصلة به دست آمده از پرش روی یک پا، انجام سه پرش متوالی روی یک پا و به دست آوردن بیشترین فاصله ، پرش عمودی و آزمون تی نیز بین دو گروه اختلاف معنی داری داشت و افراد دارای زانوی پرانتزی در اجرای این آزمون ها ضعیف تر عمل کردند.
در ناهنجاری های وضعیتی مانند زانوی پرانتزی ، به علت بر هم خوردن تعادل عضلانی و تغییر نسبت قدرت عضلات ، ممکن است در ترتیب فعال شدن عضلات و کاهش کنترل عصبی عضلانی تغییراتی رخ دهد (٢٠) که کاهش اجرا در آزمون های بیشترین فاصلة به دست آمده از پرش روی یک پا، انجام سه پرش متوالی روی یک پا و به دست آوردن بیشترین فاصلة پرش عمودی می تواند به این موارد مربوط باشد."