چکیده:
هدف پژوهش حاضر، مطالعة اثر مکمل گیری کوتاه مدت کراتین بر تغییرات ناشی از دو وهله فعالیت توانی بیشینه در مقادیر لاکتات خون و توان بی هوازی تکواندوکاران تمرین کرده بود. نمونة آماری این پژوهش، تعداد 16 تکواندوکار تمرین کردة مرد با میانگین سنی 1/20±18/43 سال، وزن 3/03±64/49 کیلوگرم و با سابقه تمرین 1/36±6/46سال بودند که بر اساس وزن، حداکثر اکسیژن مصرفی و توان بی هوازی و در یک طرح دوسوکور، به دو گروه همگن کراتین و دارونما (هر گروه، 8 نفر) تقسیم شدند. گروه کراتین به مدت 6 روز، هر روز 20 گرم کراتین در 4 وعده ( 5×4 گرم) مصرف کردند، در حالی که گروه دارونما به همین صورت نشاسته استفاده کردند. آزمون مورد نظر برای برآورد توان بی هوازی شامل انجام آزمون پرش های عمودی متوالی به مدت 30 ثانیه روی دستگاه ارگوجامپ بود که این آزمون در دو وهله با یک دقیقه استراحت بین آنها اجرا شد. خونگیری جهت اندازه گیری مقادیر لاکتات خون ، در دو مرحله (قبل و بعد از مکمل گیری)، هر مرحله در سه نوبت (قبل و بلافاصله پس از دو وهله انجام آزمون ) و به دنبال 12 تا 14 ساعت ناشتایی انجام شد. داده ها با استفاده از آزمون اندازه گیری های مکرر، آزمون تعقیبی LSD و t مستقل در سطح معنی داری P ≤0/05 تحلیل شد. نتایج پژوهش نشان داد مصرف کوتاه مدت مکمل کراتین سبب افزایش لاکتات خون و توان بی هوازی تکواندوکاران به ویژه در وهلة دوم آزمون نسبت به مراحل مشابه قبل می شود که این افزایش تنها در توان بی هوازی و در دومین وهله از انجام آزمون معنی دار بود (P=0/001). همچنین تغییرات بین گروهی توان بی هوازی در وهله دوم آزمون بعد از مکمل گیری، در گروه کراتین نسبت به دارونما، افزایش معنی داری را نشان داد ( P=0/006). با توجه به نتایج پژوهش، می توان گفت مکمل گیری کراتین باعث افزایش توان بی هوازی تکواندوکاران تمرین کرده (به ویژه در مبارزات نهایی) می شود، اما اثر قابل توجهی بر پاسخ لاکتات خون ندارد.
خلاصه ماشینی:
"/ شکل1ـ تغییرات اوج توان بیهوازی بالاتنه در گروه تجربی و کنترل / شکل 2ـ تغییرات میانگین توان بیهوازی بالاتنه در گروه تجربی و کنترل (اختلاف معنادار میانآزمون با پیشآزمون / شکل 3ـ تغییرات اوج توان بیهوازی پایینتنه در گروه تجربی و کنترل / شکل 4ـ تغییرات میانگین توان بیهوازی پایینتنه در گروه تجربی و کنترل بحث و نتیجهگیری در پژوهش حاضر پس از مصرف روزانه 20 گرم کراتین بهمدت پنج روز، میانگین وزن کشتیگیران تمرینکرده 3% افزایش نشان داد که در مقایسه با گروه دارونما معنادار بود و با نتایج پژوهش انجامشده بر روی ورزشکارن جوان و سالم توسط برندنبورگ 1 (2004) و پژوهش کیلدوف 2 و همکاران (2002) که بر روی بدنسازان انجام شد همسو میباشد (26،27).
در این پژوهش، تغییر معناداری در وزن چربی و درصد چربی بدن کشتیگیران در دورۀ بارگیری کراتین مشاهده نشد که این نتیجه با نتایج پژوهش لوک 2 و همکاران (2003) که مصرف دو گرم کراتین را بهمدت پنج هفته مطالعه کردند و نیز نتایج پژوهش وولک 3 (2008) که مصرف همین میزان کراتین را بهمدت 40 روز در ورزشکاران سرعتی ـ توانی (شنا، وزنهبرداری و دو و میدانی) بررسی کرد همسو میباشد (8،28)؛ اما با پژوهش بونسنگ (2007) مغایرت دارد (25).
همچنین، مصرف روزانه پنج گرم مکمل کراتین بهمدت 25 روز، اوج و میانگین توان بیهوازی پایینتنۀ کشتیگیران را نسبت به دورۀ بارگیری بهترتیب 6/3 و 6/1% افزایش داد؛ اما از نظر آماری معنادار نبود که این یافته، با نتیجۀ پژوهش کاننور 2 (2003) که مصرف روزانه پنج گرم کراتین را بهمدت چهار هفته در ورزشکاران حرفهای راگبی بررسی کرد همسو میباشد (40)؛ اما با توجه به تفاوت در دوز مصرفی و دورۀ مصرف مکمل، با نتیجۀ پژوهش بمبن و همکاران (2001) مغایرت دارد (23)."