چکیده:
هرچند که تمرین منظم بدنی برای بدن مفید است، اما اطلاعات اندک و سردرگم کننده ای درخصوص این موضوع که آیا ورزش منظم می تواند باعث ایجاد استرس اکسایشی در مغز ، به ویژه در هیپوکمپ پشتی شود یا خیر وجود دارد. هدف این مطالعه، تعیین اثر 4 هفته تمرین هوازی بر سوپراکسید دیسموتاز و مالوندی آلدهید در هیپوکمپ پشتی موش های نر بود. در این خصوص تعداد 82 سر موش 3 ماهه با وزن ±40 300 گرم به طور تصادفی به دو گروه شامل طرح مطالعة مقدماتی (برای تعیین دوز موثر هموسستئین یعنی 0/3،0/2،0/1 و 0/6 مولار بر تغییرات فرسایشی مغز واختلالات حافظه) و طرح مطالعه اصلی و زیر گروه ها ی مربوطه دسته بندی شدند. موش های گروه تمرین هوازی به مدت 4 هفته، هفته ای 5 جلسه با
سرعت 12 تا 14 متر در دقیقه و به مدت 10 تا 30 دقیقه روی نوارگردان دویدند. در پایان هفته چهارم، سوپر اکسیددیسموتاز و مالوندی آلدهید هیپوکمپ پشتی به ترتیب با روش های الایزا واسپکتروفتومتری اندازه گیری شدند. داده ها با استفاده ازمون های t مستقل و وابسته در سطح p ≤ 0/05 تحلیل شدند. نتایج نشان داد که القای هموسیستئین (با دوز 0/6 مولار) به درون هیپوکمپ پشتی، باعث افزایش معنی دار مالوندی آلدهید در این ناحیه و اختلال حافظه در موش های صحرایی گردید. به علاوه، انجام 4 هفته تمرین هوازی باعث افزایش قابل توجه مقدار سوپر اکسید دیسموتاز وکاهش غیر معنی دار مقادیر مالوندی آلدهید در مقایسه با گروه کنترل با سن مشابه شد. این نتایج نقش انجام تمرین منظم بدنی در حفظ و بهبود عملکرد
مغز را نشان می دهد و به نظر می رسد افزایش عوامل ضد اکسایشی و احتمالا نوروژنز، به عنوان یک سازوکار فیزیولوژیک در بهبود حافظة ناشی از ورزش نقش دارند.
خلاصه ماشینی:
"نتایج نشان داد که تمرین ورزشی علاوهبر کاهش مقدار کل شاخصهای خطر متابولیک، امتیاز z سندرم متابولیک، وزن بدن و کورتیزول سرم و همچنین سبب افزایش حساسیت انسولینی، اوج اکسیژن مصرفی، عامل رشد عصب، عامل رشد عصبی مشتقشده از مغز، عامل رشدی شبهانسولین-1 و تستوسترون سرم گردیده است (0.
/ شکل1ـ نمودار همبستگی نسبت تستوسترون به کورتیزول با عاملهای رشد عصبی و امتیاز z سندرم متابولیک (ZMets) / شکل2ـ نمودار همبستگی امتیاز z سندرم متابولیک با عاملهای رشد عصبی و مقدار انسولین سرم / شکل 3ـ نمودار همبستگی نسبت تستوسترون به کورتیزول با عامل رشد عصب، دور کمر و وزن بدن بااینحال، نتایج نشان دادند که تمرین هوازی باعث کاهش معنادار مقدار مقاومت انسولینی (از 06/2±46/6 به 03/2±79/5 در گروه ورزش در برابر گروه کنترل از 38/1±05/6 به 97/0±56/5)، وزن بدن (از 7/8±3/94 به 3/8±1/92 کیلوگرم در گروه ورزش در برابر گروه کنترل از 0/8±8/95 به 8/7±6/95 کیلوگرم) و سطوح کورتیزول سرم (از 7/96±6/332 به 9/77±2/304 نانومول بر لیتر در گروه ورزش در برابر گروه کنترل از 7/100±6/337 به 7/86±9/335 نانومول بر لیتر) گردیده است (0.
همچنین، افزایش سطوح انسولین ممکن است سبب کاهش تولید مطالعۀ عامل رشدی شبهانسولین-1 در کبد و سایر بافتها شود (35) که با توجه به دارابودن مقاومت انسولینی بالا در آزمودنیهای ما در ابتدای پژوهش میتواند در توجیه مقدار پایین اولیۀ IGF-1 در ابتدا و افزایش آن پس از تمرین هوازی یاریرسان باشد."