چکیده:
ناهمراستای های اندام تحتانی از آنجا که ممکن است باعث اعمال فشار غیرطبیعی بر رباط ACL شوند، احتمال خطر آسیب این رباط را افزایش می دهند. هدف از انجام این پژوهش، مقایسه ناهمراستای یهای پوسچرال ایستای اندام تحتانی ورزشکاران با سابقة آسیب رباط متقاطع قدامی زانو با گروه کنترل و بررسی ارتباط پیشبین آن ها با آسیب ACL در ورزشکاران است. 18 ورزشکار ( 5 فوتبالیست، 5 بسکتبالیست، 5 کشتی گیر، 3 تکواندوکار) با سابقه آسیب ACL (میانگین± انحراف استاندارد: قد 5 /4±24/7 سال، قد 5 177/6±8/2 سانتی متر و وزن 8/2±72/9 کیلوگرم)، با 18 ورزشکار بدون سابقه آسیب ACL (میانگین± انحراف استاندارد: 4/1±24/4 سال، 7/7 ±179/4 سانتی متر و وزن 5/7 ±72/1 کیلوگرم) از نظر سن، عضو و رشته ورزشی همگن شدند. اطلاعات فردی، پزشکی و سوابقورزشی آزمودنی ها از طریق پرسشنامه، مصاحبه و مراجعه به پروندة پزشکی- ورزشی (در مورد آسیب دیده ها) جمعآوری شد. زاویة زانوی عقبرفته، به وسیله گونیامتر یونیورسال با دقت 0/1 درجه و افت ناوی با روش برودی در هر دو گروه اندازهگیری شد. از میانگین و انحراف معیار برای توصیف اطلاعات و از آزمون t مستقل و رگرسیون لجستیک در سطح (p ≤ 0/05) برای تحلیل آماری استفاده شد. تجزیه و تحلیل داده ها نشان داد میزان افت ناوی در گروه دارای آسیب ACL بیشتر از ورزشکاران سالم است، در حالی که میان مقادیر زاویه زانوی عقب رفته دو گروه اختلاف معنی داری مشاهده نشد (p ≤ 0/05). نتایج این تحقیق از این افت استخوان ناوی، عاملی برای بروز آسیب افت استخوان ناوی، عاملی برای آسیب ACL است.
خلاصه ماشینی:
"مقایسة میزان افت ناوی و زانوی عقب رفته در ورزشکاران با و بدون سابقة آسیب رباط متقاطع قدامی (ACL) 2 سوران امینی اقدم ١، دکتر حسن دانشمندی تاریخ دریافت مقاله : ٨٩/٢/٢٩ تاریخ پذیرش مقاله :٨٩/١١/٢٦ چکیده ناهم راستایی های اندام تحتانی از آنجا که ممکن است باعث اعمال فشار غیرطبیعی بر رباط ACL شوند، احتمال خطر آسیب این رباط را افزایش می دهند.
تجزیه و تحلیل داده ها نشان داد میزان افت ناوی در گروه دارای آسیب ACL بیشتر از ورزشکاران سالم است ، در حالی که میان مقادیر زاویه زانوی عقب رفته دو گروه اختلاف معنی داری مشاهده نشد (٠/٠٥ p≥).
ضرایب عوامل خطرزای آسیب AL با استفاده از مدل رگرسیون لجستیک متغیر ضریب ß انحرافاستاندارد Wald سطح معنی -داری خطر نسبی Exp (ß) افت ناوی 0/22 0/09 5/76 0/027 * 1/841 زانوی عقب رفته -0/492 0/593 0/685 0/408 0/612 * اختلاف معنی دار در سطح ٠/٠٥ ≥ p بحث و نتیجه گیری نتایج تحقیق نشان داد میزان افت استخوان ناوی پای آسیب دیدة گروه دارای آسیب ACL بیشتر از گروه کنترل بود.
این تحقیق با هدف بررسی و مقایسة ناهم راستایی های پوسچرال ایستای اندام تحتانی شامل افت ناوی و زانوی عقب رفته (پرونیشن بیش از حد طبیعی ) ورزشکاران با و بدون سابقة آسیب ACL و همچنین بررسی ارتباط پیش بین این ناهم راستایی ها با سابقة آسیب ACL انجام شده است .
فرض بر این بوده است که ناهم راستایی هایی مانند افزایش زاویة زانوی عقب رفته و پرونیشن بیش از حد طبیعی با آسیب ACL ورزشکاران ارتباط پیش بین معنی داری خواهند داشت ."