چکیده:
میان یابی یکی از مهم ترین تکنیک هایی است که اقلیم شناسان در مطالعات پهنه ای- مکانی از آن بهره می گیرند. روش های میان یابی برحسب ملاک های مختلف قابل تقسیم بندی هستند . هدف از بررسی حاضر سنجش دقت روشهای مختلف میانیابی در برآورد منطقه ای فشار در استان خراسان رضوی و مقایسه با نتایج موجود حاصل از روش گرادیان ارتفاع در منطقه می باشد. در این پژوهش فشار اندازه گیری شده در سطح ایستگاه ) QFE ( با استفاده از آمار 13 ایستگاه منطقه مطالعاتی محاسبه گردید و با 10 روش در محیط GIS مورد بررسی قرار و در نهایت با روش گرادیان ارتفاع نیز مورد مقایسه قرار گرفت و برای ارزیابی دقت روش ها از شاخص آماری ریشه میانگین مربعات خطا) RMSE ( استفاده شد. بررسی ها نشان داد که روش همبستگی و RBF کمترین و روشهای LPI و GPI دارای بیشترین خطا نسبت به سایر روشها می باشند
خلاصه ماشینی:
"روش های میانیابی: میانیابی بر اساس ارزش تعداد محدودی از نقاط نمونه برداری شده که در سطح محدود مورد مطالعه پراکنده شده اند، ارزش یاخته های لایه رستر خروجی را به کمک یک رابطه ریاضی یا آماری بصورت تخمینی برآورد می کنداز این قابلیت جهت پیش بینی و تخمین ارزش سایر نقاط مکانی که مقدار آنها نامشخص است نظیر ارتفاع ، میزان بارش ، دما، رطوبت ، ساعت آفتابی، آلودگی و...
Global Polynomial Interpolation در بررسی صورت گرفته در بین نقشه های حاصل از روش GPI ایستگاه مشهد با مقدار ٣/٦٩ اختلاف بهترین نتیجه را نسبت به واقعیت نشان داد که بر اساس این روش میزان ریشه میانگین مربع خطاها نیز با ٨/٤٩ نتیجه مناسبی را برای این پارامتر ارائه نداد.
در بررسی صورت گرفته در بین نقشه های حاصل از روش LPI ایستگاه سرخس با مقدار ٩٩/٩٦ اختلاف بدترین نتیجه را نسبت به واقعیت نشان داد که بر اساس این روش میزان ریشه میانگین مربع خطاها نیز با ٨/٤٩ بیشینه خطا را در بین روشها دارد.
از روی داده های برآورد شده نقشه و مقادیر واقعی و به کمک رابطه زیر مقدار شاخص RMSE بدست آمد : (oie)2 RMSE (11) n همانگونه که در جدول شماره (٢) ملاحظه می شود از بین روشها، روش همبستگی پائین ترین میزان خطا و بالاترین خطا مربوط به روشهای LPI و GPI می باشد و نقشه فشار تهیه شده به روش همبستگی نشان می دهد فشار رابطه بسیار نزدیکی با ارتفاع دارد."