چکیده:
هدف این تحقیق بررسی آثار حذف تمرینات وزنه ( مقاومتی ) در فصل مسابقه بر عملکرد سرعت دویدن و قدرت و توان بی هوازی ) دوندگان سرعت می باشد در ابتدای تحقیق با آزمون اولیه روی سی ورزشکار مبتدی 16 تا 20 ساله که به طور تصادفی انتخاب شده بوند شاخص های سرعت و قدرت و توان بی هوازی اندازه گیری شدند و پس از طی 12 هفته تمرینات با وزینه و دویدن از هر سی نفر پیش آزمون بعمل آمد و نمونه ها بر حسب زمان دوی سرعت 100 متر به دو گروه تجربی و کنترل تقسیم شدند و تمرینات با وزنه به مدت 4 هفته از برنامه تمرینی گروه تجربی حذف شد و آنها یک دوره بی تمرینی وزنه را تجربه کردند گروه کنترل به تمرینات وزنه همراه با دویدن ادامه دادند پس از 4 هفته بی تمرینی وزنه پس آزمون از هر دو گروه بعمل آمد در این تحقیق بی تمرینی وزنه متغیر مستقل و تغییرات عملکردی دوندگان متغیر وابسته بود که برای اندازه گیری آن از آزمون های دوی 45 و 100 متر اسکات پرس سینه و پرش عمودی استفاده شد برای مقایسه میانگین ها از آزمون های t مستقل و وابسته استفاده شد توقف تمرینات با وزنه در گروه تجربی مانع بهبود رکورد افراد در دویدن سرعت شد حال آنکه در گروه کنترل که به تمرینات وزنه ادامه دادند سرعت دویدن بهبود پیدا کرد با توجه به یافته های این تحقیق استمرار تمرین با وزنه در فصل مسابقات برای دوندگان سرعت ضروری به نظر می رسد
خلاصه ماشینی:
"در ابتدای تحقیق با آزمون اولیه روی 30 ورزشکار مبتدی 16 تا 20 ساله که بهطور تصادفی انتخاب شده بودند،شاخصهای سرعت،قدرت و توان بیهوازی اندازهگیری شدند و پس از طی 12 هفته تمرینات با وزنه و دویدن از هر 30 نفر پیشآزمون به عمل آمد و نمونهها برحسب زمان دوی سرعت 100 متر به دو گروه تجربی و کنترل تقسیم شدند و تمرینات با وزنه به مدت 4 هفته از برنامه تمرینی گروه تجربی حذف شد و آنها یک دوره بیتمرینی وزنه را تجربه کردند.
(به تصویر صفحه مراجعه شود) نمودار 5-مقایسهء میانگینهای آزمون اولیه،پیشآزمون و پسآزمون توان بیهوازی گروه تجربی و کنترل(1-آزمون اولیهء گروه تجربی،2-پیشآزمون گروه تجربی،3-پسآزمون گروه تجربی،4- آزمون اولیهء گروه کنترل،5-پیشآزمون گروه کنترل،6-پسآزمون گروه کنترل)بحث و نتیجهگیری هدف تحقیق حاضر،بررسی آثار قطع تمرینات وزنه در فصل مسابقه بر عملکرد(سرعت دویدن،قدرت و توان بیهوازی)دوندگان سرعت بوده است.
هافمن(1991)در تحقیقی که بر روی بسکتبالیستها انجام داد،نشان داد در طی 20 هفته بیتمرینی با وزنه سرعت دویدن(در آزمون 27 متر)بهطور معنیداری(3 درصد)کاهش یافت21،این یافته با نتیجهء به دست آمده در پیشآزمون و پسآزمون 100 و 45 متر(نمودارهای 1 و 2)گروه تجربی تحقیق حاضر مغایر است.
در مورد قدرت دوندگان در طول دورهء بیتمرینی وزنه،باید گفت قدرت گروه تجربی که بیتمرینی وزنه را تجربه کردند،در پایین تنه 44/8 درصد و در بالا تنه 26/10 درصد نسبت به پیشآزمون(شروع دورهء بیتمرینی)کاهش یافت که البته این مقدار همچنان بالاتر از مقادیر پیش از تمرین(آزمون اولیه)است،یعنی تمرینات دویدن تا حدودی قدرت حاصل از تمرین را حفظ کرده است."