چکیده:
سیدحسن غزنوی مشهور به سیداشرف، از شاعران توانمند نیمه ی اول قرن ششم هجری
است که در تاریخ شعر فارسی مقام و منزلت مهمی دارد و بررسی و مطالعه ی آثارش در
ارزیابیهای لازم برای محققان تاریخ ادبیات ضروری است. دیوان او نخستین بار در سال
1328 ش به همت محمدتقی مدرس رضوی منتشر شده است، اما به سبب متاخر بودن
نسخه ها و اغلاط و تصحیفهای آنها، ابهامات و اشکالات فراوانی به متن چاپی راه یافته
است. امروزه با شناسایی نسخه هایی اصیل تر از دیوان این شاعر که بسیاری از این
اشکالات را رفع می کنند، لزوم تصحیح مجدد آن بیشتر احساس می شود. در این مقاله یکی
از بهترین این نسخه ها معرفی و گزارشی از امتیازات آن عرضه شده است.
Sayyed Hasan of Ghazni, known as Sayyed Ashraf, is one the 12th –century competent poets who holds a prominent standing in the history of Persian poetry; thus the study of his works is indispensible for the necessary assessments by the scholars of literary history.
Sayyed Hasan’s Divan was first published in 1328 Sh./1949 by Mohammad-Taqi Modarres Razavi. However, because of the relative decency of the manuscripts used in his edition, errors, digressions, and ambiguities and other problems in it, a re-editing of the Divan is badly needed, especially that a number of more original manuscripts of it have been discovered which would help remove many of those problems.
In this article one of the best of these manuscripts is introduced and its merits are recounrted.
خلاصه ماشینی:
"تشبیه شعر به سحر (سحر حلال ) و شاعری به ساحری سابقه ای طولانی دارد و در شعر سیدحسـن هـم تکرار شده است : در جهانداری ید بیضاست چون موسی تو را ورنه اندر مدح تو بنمایمی صد ساحری (غزنوی ١٣٦٢: ١٨٧) شاه را سر سبز بــادا کــی فتـد از دمــدمـه هر نهالی تازه کآن دست چو جیحون پرورد (همو ١٢٥٢: ٤٢) دمدمه (= وسوسه ) در بیت دیگری از سیدحسن نیز آمده است : جامی نکند وسوسه بی چشم خروسی بادی ندهـد دمدمـه بـی نـاف غزالـی (همو ١٣٦٢: ١٩٠) * حسن تو که دولـت خداونـد اسـت بـا ذکـر حسـن کـه جـاودان مانـد (همان : ٥٣) مقایسة این بیت با صورتی که در نسخة ملی دارد، نشان می دهد کـه چگونـه دچـار تحریف شده است : حسن تو نـه دولـت خداونـد اسـت یـا ذکـر حسـن کـه جـاودان مانـد (همو ١٢٥٢: ٩١) چنان که ملاحظه می شود شاعر در تغزل قصیده و بیت تخلص ، دولت ممدوح و نام نیک خود را برخلاف حسن معشوق ، جاودانه دانسته است ."