چکیده:
شریعت اسلام با اینکه بنای قوانین و احکام خود را بر تسامح و تساهل پایهگذاری کرده است، در اثبات جرایم، سختگیری را مورد تاکید قرار داده و از آن به عنوان راهکاری در جهت حمایت از متهم و جامعه سود برده است. در واقع شریعت به واسطهی این راهکار میکوشد تا متقنترین دلایل در عداد دلایل مثبتهی جرم قرار گیرد تا بدین طریق از یک سو منکرات و زشتیهایی که در جامعه رخ میدهد، پوشیده بماند؛ آبروی افراد- که حفظ آن یکی از مقاصد شریعت اسلام است- لکهدار نشده و حرمتشان به آسانی هتک نشود و کرامت انسانی آنان محفوظ باشد و از سوی دیگر، مانع اشاعهی فحشاء و زشتیها در جامعه گردد؛ چرا که آشکار شدن و کشف جرم، با انتشار اخبار مربوط به آن همراه است. در نتیجه اگر اخبار وقوع جرم در میان مردم پی در پی منتشر شود، بزرگی گناه در نظر عامهی مردم شکسته شده، قبح و زشتی جّرم از اذهان عموم زدوده میشود و در نتیجه آلودگی به آن را آسان و ساده مینماید و این خطرناکترین پدیدهای است که امنیت و نظام جامعه را تهدید میکند.
In spite of the fact that Islamic Sharia based the foundation of its laws and commandments on political tolerance، it emphasizes the severity in proving crimes and this is benefited as a remedy for supporting the accused and the society. In fact، Islamic Sharia tries، due to this remedy، to use the firmest reasons as positive reasons of crimes in order to، in the one hand، the vice and the ugliness which happen in the society to be hidden and reputation of people that is one of the purposes of Islamic Sharia to be reserved not to be stained and their sanctity no to be easily destroyed and their human generosity is reserved. On the other hand، the spreading corruption and ugliness are prevented in the society. It is because revealing and discovering crimes are accompanied with publishing related news. As a result، if the news about the occurrence of crimes are repeatedly published among people، the greatness of crimes are reduced and indecency and ugliness of crimes are cleared form their minds. As a result، this makes contamination to the crimes easy and simple and this is the most dangerous phenomenon which threatens the security and organization of the society.
خلاصه ماشینی:
"در این میان ، حقوق کیفری اسلام نیز از این امر مستثنی نبوده و از اصول و قواعد مختلفی در جهت حمایت از متهم و به تبع آن حفظ امنیت جامعه بهره جسته است ؛ از جمله ی این قواعد و اصول می توان به اصل برائت و نیز قاعده ی «تدرء الحدود بالشبهات » اشاره کرد که علماء در خصوص هر یک به صورت مبنایی به تفصیل سخن گفته اند، اما در رابطه با سخت گیری اثبات جرایم و این که شریعت از این راهکار چه اهدافی را در قوانین کیفری خود دنبال می کند، تاکنون از طرف اندیشمندان به طور مستقل مورد توجه قرار نگرفته است .
بنابراین سخت گیری در اثبات جرایم علاوه بر این که منجر به حفظ آبرو و حیثیت افراد و خانواده هایشان میشود و باب ایراد تهمت های ناروا به افراد را می بندد، مانع عملی شدن مجازات نیز خواهد بود؛ مجازاتی که حتی در پایین ترین مرتبه ی خود خصوصیتی از تحقیر را به همراه دارد و این در واقع اقدامی علیه حرمت ، عزت و کرامت نفس آدمی است ؛ کرامتی که حفظ آن از اصولی است که در اخلاق اسلامی بر آن تأکید شده است و این معنا در کلام گهربار امام علی(ع ) در وصیت نامه ی خویش به امام حسن (ع ) تجلی یافته است که فرمود: «نفس خویش را از هر پستی گرامیدار» (نهج البلاغه ، نامه ی ٣١)."