چکیده:
با وجود اشتهار دیدگاه آیتالله بروجردی در گسترۀ اختیارات حکومتیِ فقیه در عصر غیبت، اختیاراتی مضیّقتر و محدودتر از آنچه به شیخ انصاری منسوب است و محدود به ضروریات اجتماعی میشود، به آیتالله بروجردی نسبت داده شده است. این تحقیق، ضمن نقد این دیدگاه، معتقد است که با روششناسی صحیح فهم دیدگاه آیتالله بروجردی، درمییابیم ایشان قائل به اختیاراتی گسترده برای فقیه در عصر غیبت بوده است. بر این اساس، این تحقیق از روش فهم متن بهمثابه روش نقد استفاده کرده و فهم متن را با توجه به عناوینی چون روش بحث، مبانی ماتن، زمینه و زمانه، فهم و تقریر شاگردان، عبارات همسو و غیر همسو و نگرش جامع به متن، مورد توجه قرار داده و نظریه مشهور را برای آیتالله بروجردی ثابت دانسته است.
Despite the renown of Ayatollah Boroujerdi`s attitude to the Faqih`s vast governmental powers in the age of occultation، the narrower and more limited powers than what are attributed to Sheikh Ansari and confined to social necessities، have been ascribed to Ayatollah Boroujerdi. While criticizing the mentioned outlook، the author believes that according to a right methodology for understanding the Ayatollah Borujerdi`s viewpoint، we can find that his Excellency has granted a large number of powers to a Faqih (Muslim jurisprudent) in the era of occultation. Consequently، this research has used the method of understanding the text as a way of criticism and considered understanding a text with attention to some titles such as method of discussion، author`s bases، context and time، disciples` understanding and recitation، same and different phrases and a comprehensive attitude to a text، and ascribed the famous doctrine to Ayatollah Brujerdi.
خلاصه ماشینی:
"با عنایت به این نکته، درحالیکه قرائت شاگردان آیتالله بروجردی، صدر کلام ایشان در توسعه حداکثری اختیارات ولی فقیه در عصر غیبت را بهمثابه دیدگاه ایشان در بحث ولایت فقیه محسوب کرده و ذیل کلام ایشان را به بحث نماز جمعه و اقتضائات آن اختصاص داده است، برخی ذیل عبارت ایشان را در خصوص اختیارات ولی فقیه در خصوص نماز جمعه، محور استدلال خویش قرار داده و بر اساس آن صدر عبارت را مقید دانستهاند، بلکه مراد غایی آیتالله بروجردی را ذیل عبارت ایشان اعلام کردهاند؛ درحالی که عبارت صدر ایشان به دلیل عقل مستند است و با وجود اینکه دلیل عقل، شفاف و گویاست و گستره دلیل عقل هم به اندازه مفاد خود، تعمیم دارد و قابل تقیید و تخصیص نیست، عبارت ایشان در خصوص اختیارات ولی فقیه را در اقامه نماز جمعه نمیتوان بهمثابه دلیل مقید گستره اختیارات ولی فقیه و مخصص دلیل عقل دانست؛ چنانکه آیتالله بروجردی پس از آنکه انتصاب فقیه عادل از سوی ائمه معصوم را به جهت امور مهم و فراگیر فاقد اشکال معرفی میکند، بحث خویش در خصوص اقامه نماز جمعه را هم بدین صورت مطرح میکند که آیا اقامه نماز جمعه هم ذیل این امور فراگیر قرار دارد یا خیر: «بقی الإشکال فی أنه هل یکون إقامة الجمعة أیضا من قبیل هذه الأمور المفوضة إلی الفقیه قطعا أو لا؟» (منتظری، 1431: ص79)."