چکیده:
این نوشتار درصدد تحلیل و نقد موضع انتقادی سینوت – آرمسترانگ نسبت به امکان سنجی توجیه باور اخلاقی است. سینوت– آرمسترانگ با قائل شدن به گونه ای شکاکیت، معتقد است که نسبت به توجیه باورهای اخلاقی باید توقف نمود. وی شکاکیت اخلاقی پیرهونی میانه رو را نوعی مصالحه بین شکاکیت آکادمیک، شکاکیت پیرهونی و شکاکیت میانه رو می-داند و برای تفصیل این مصالحه، ابتدا مقایسه گرائی را در حوزه معرفت-شناسی و توجیه باور اخلاقی تبیین نموده و شکاکیت اخلاقی پیرهونی را براساس آن تفسیر می نماید. سپس با بررسی شکاکیت اخلاقی آکادمیک و میانه رو، بین آن سه نوع شکاکیت، ترکیب و مصالحه ای ایجاد می کند.
خلاصه ماشینی:
(١٢٩-١٢٤ ,Ibid ) 1 شکاکیت پیرهونیسم اخلاقی دانستیم که از نظر سینوت - آرمسترانگ فرد در باور به P براساس مجموعه ی مقایسـه ای مفروض C زمانی موجه است که بتواند همه اعضای C غیر از P را غیرمحتمل نماید، اما اگر بـه قید حداکثری یا میانـه رو و متعـارف در یـک مجموعـه ی مقایسـه ای اشـاره نشـود، کـدام گونـه مجموعه ی مقایسه ای شایسته است که لحاظ شود؟ یعنی مجموعه مقایسه ای شامل چه اعضـا و بدیل هائی است که برای توجیه باور باید حذف شوند؟ سینوت – آرمسـترانگ در پاسـخ بـه ایـن سؤال ، فراپیرهونی بوده و اذعان می دارد که پاسخ به این سؤال غیرممکن اسـت و بایـد در مـورد حکم به اینکه کدام مجموعه مقایسه ای ، واقعا مناسب و مرتبط است ، سکوت کرد؛ زیرا هر یک از مجموعه های مقایسه ای حداکثری ، میانه رو یا غیر اینها محتمل هستند.
ب) ابهام و عدم کفایت توجیه میانه رو سینوت – آرمسترانگ براین باور است که برای اینکه ما توجیه معرفت شناسانه داشته باشیم نمی توانیم فرض های شکاکانه را غیرمحتمل بدانیم ، اما بیان می کند که برای فـرد بسـنده اسـت باورهائی داشته باشد که در حد میانه رو، موجه باشند، یعنی دلیلی برای باور بـه P در مقایسـه بـا دیگر ادله داشته باشد و در عین حال نیهیلیسم اخلاقی یا دیگر فـرض هـای شـکاکانه جـزء ایـن مجموعه ی مقایسه ای نباشند.