چکیده:
رتوریک (rhetoric) در یونان باستان در ارتباط با فن سخن وری و متقاعد کردن مخاطب به کار
می رفته است، اما تحلیل جزئی آن برای اولین بار توسط ارسطو در رساله شعر (Poetics) به عنوان
« فن خطابت » طرح شد. این عبارت امروزه در معنایی موسع تر به کار می رود که از جمله می توان به
کاربرد آن در نقد ادبی، ارتباطات و مطالعات رسانه اشاره کرد. بیان و خطابت در معنای مدرن به بخشی
از ارتباط معنایی اشاره دارد که در آن شیو ه استدلال، رمزگان زبانی، چالش های لفظی، ژانر، متن و نوع
رسانه ارتباطی دخالت دارند. در این میان رسانه به مثابه ابزار ارتباطی اهمیت می یابد، ابزاری که اگر
تعداد مخاطبان اش افزوده شود، به آن رسانه های جمعی(Mass Media) اطلاق می شود. باز در این میان، « تبلیغات » و « اخبار » در مقام ژانرهای ارتباطی، وجه بیانی و خطابی این رسانه ها را پررنگ تر می کنند.
این مقاله می کوشد به نقش بیان و خطابت در رسانه های جمعی، به ویژه اخبار و تبلیغات در تلویزیون،
ماهواره و اینترنت بپردازد. در این نوشتار تلاش داریم این ترم را با رویکردی فلسفی- زبانی و استفاده
از مثال های عینی در یکی از کاربردی ترین وسایل روزمر همان، یعنی رسانه، بررسی کنیم.
خلاصه ماشینی:
"رتوریک در رسانه های جمعی محمد ایزدی چکیده : رتوریک (rhetoric) در یونان باستان در ارتباط با فن سخن وری و متقاعد کردن مخاطب به کار می رفته است ، اما تحلیل جزئی آن برای اولین بار توسط ارسطو در رساله "شعر" (Poetics) به عنوان «فن خطابت » طرح شد.
البته این در برابر به معنای تقابل نیست ، بلکه به جای مقصود است ؛ رتوریک به شیوه ای از ارائه محتوای ذهنی فرد اطلاق می شود که مخاطب یک مجلس قانون گذاری ، تماشاچیان تراژدی ، حاظران در دادگاه ، و یا جمعیت گسترده ای باشد، در حالی که دیالکتیک کارکرد خاص خود را دارد (Pavur ١٩٩٨: ١٢٩).
٢- مک لوهان و بارت : رسانه و اسطوره آی ا ریچاردز در نظریه ای که آن را در کتاب خود،" مبانی نقد ادبی " (١٩٢٥) طرح کرده بود به رهیافتی در باب رابطه زبان و تجربه (experience) رسید که در آن هنر به وسیله ای برای نقد زندگی بدل می شود؛ از منظر او هنر دارای سویه ای ارتباطی میان انسان ها است که در آن ارزش اخلاقی نیز جایگاهی ویژه دارد.
از دیگر صورت های بیانی و رتوریک در تبلیغات می توان به وجوه اخلاقی آنها اشاره کرد، چیزی که به نیت درونی تولید کنندگان کالا و خدمات باز می گردد؛ به عنوان نمونه برخی از شرکت ها از مضرات چیزی سخن می گویند بی آنکه اهمیتی جدی برای آن قائل باشند، هدف آنها چیزی جز فروش و سود بیشتر نیست ؛ استفاده از شعارهای مبارزه با مواد مخدر از این جمله اند."