چکیده:
با پایان جنگ جهانی اول سران کشورهای پیروز جنگ در شهر پاریس گرد هم آمدند تا برپایه اصول 14 ماده ای ویلسون پیمان های صلح را منعقد کنند. ویلسون امیدهای فراوانی داشت تا براساس اصول 14 ماده ای او صلحی پایدار در اروپا برقرار شود. اما تحولات سیاسی اروپا در سال های 1919 تا 1924 با به پالش کشیدن کنفرانس صلح و دستاوردهای آن شرایط دیگری را رقم زد. مقاله پیش رو درصدد است تا با استفاده از روش تحقیق تاریخی به بررسی این مساله بپردازد که، چرا علی رغم تلاش های صورت گرفته در کنفرانس صلح پاریس برای ایجاد صلح و ثبات سیاسی در اروپا، این قاره با چالش های سیاسی در سال های 1919 تا 1924 مواجه شد؟ و چه عواملی در بوجود آمدن این چالش نقش داشت؟ دستاوردهای این پژوهش مشخص می کند که تمرکز بیش از اندازه گرداندگان و اداره کنندگان کنفرانس صلح پاریس به مشکلات اروپای پیش از جنگ جهانی اول و بی توجهی آنها به مشکلات بوجود آمده در نتیجه جنگ موجب بروز چالش های سیاس در اروپا درسال های 1919 تا 1924 شد. بر هم خوردن توازن قوای سیاسی، انقلاب بلشویکی روسیه و تشدید خطر رادیکالیسم چپ، شکل گیری جریان های راست افراطی، شکل گیری جریان های تجدید نظر طلب و بی ثباتی های سیاسی و اقتصادی آلمان از جمله این مشکلات بودند که موجب بروز چالش های سیاسی در سال های 1919 تا 1924 در اروپا شدند.
After the end of the First World War, the political heads of victorious countriesgathered
together to sign a Peace Treaty based on Wilson‘s Fourteen Points. He had high hopes
to reach a longĞlasting peace in Europe based on his Fourteen Points, but the political
developments in Europe between 1919 and 1924 challenged the peace conference and its
achievement and marked in a diferent aw y. The present article, using a historical method,
seekstoexamine howin spite ofthe attempts done in the peace conferenceto make a peace
and political stability in Europe, the continent of Europe faced with the political challenges
between 1919 and 1924?And which factors played the most important role in the creation
of this challenge? This research achievement indicates that over concentration of the Paris
Peace Conference‘s members on Europe‘s problems before the First World War, and their
inattention to the ones occured as a result of the war caused the political challenges in
Europe between 1919 and 1924. The imbalance ofpoliticalpower, the Bolshevik Revolution
in Russia, the intensifying risk of the Left Radicalism, the rise of the Far Right and the
Revisionist curents and the political and economic instability of Germany were among the
problems that led to the political challenges in Europe between 1919 and 1924.
خلاصه ماشینی:
"این مسأله تا سال ١٩٢٤ که قدرت های اروپایی و ایالات متحده ناچار شدند برای برقراری ثبات سیاسی و اقتصادی اروپا در جهت برقراری موازنه قوا و حفظ صلح در این قاره تلاش کنند یکی از تهدیدها و چالش های پیش روی صلح نوپای حاصل از کنفرانس صلح پاریس بود.
Hugh, Seton, ] Fascism-Right and Lef[, Journal of Contemporary History, Vol. 1, No. 1, 1966, p158 همچنین : گبلبرت آلاردیس ، جایگاه فاشیسم در تاریخ اروپا، حشمت الله رضوی (تهران : سازمان انتشارات کیهان ، ١٣٧١)، ص ٢١٧.
تلاش برای برقراری موازنه سیاســی و نظامی قوا توسط قدرت هــای اروپایی و ایالات متحده ، فروکش کردن فعالیت جریان های راســت افراطی و تمایلات تجدیدنظرطلبی و رونق اقتصادی و ثبات سیاسی آلمان از جمله پیامدهای میان مدت سیاست آلمان در خصــوص پذیرش مســأله غرامت بود.
اما بحران اقتصاد جهانی که در این ســال از ایالات متحده به اروپا ســرایت کرد موجب باز تولید عوامل چالش برانگیز سیاسی شد که در سال های ١٩١٩ تا ١٩٢٤م صلح حاصل از کنفرانس پاریس را به خطر انداخته بود.
برهم خوردن موازنه سیاسی و نظامی قوا در اروپا، انقلاب روسیه و رادیکالیسم چپی که تحت تأثیر آن در اروپا شــکل گرفت ، شگل گیری جریان های راست افراطی ، شکل گیری جریان های تجدیدنظرطلب و بی ثباتی سیاســی و اقتصادی آلمان از مهمترین مشــکلات و پیامدهای جنگ جهانی اول بودند که در کنفرانس صلح پاریس توجهی به آنان صورت نگرفت ."