چکیده:
هدف پژوهش حاضر شناسایی ارتباط میان شفافیت گزارشگری مالی و اجتناب مالیاتی در 82 شرکت فعال بورس اوراق بهادار تهران در دوره 1386 تا 1392 است. پرسش اصلی این است که سطح مالکیت نهادی چگونه رابطه شفافیت مالیاتی و اجتناب مالیاتی را تعدیل میکند؟با استفاده از الگوی رگرسیون فازی وجود رابطه معکوس و معنادار بین شفافیت گزارشگری مالی (معیار کیفیت افشاء و شفافیت سود) و اجتناب مالیاتی (معیارهای نرخ موثر هزینه مالیات و تفاوت دفتری مالیات) در این شرکت ها در دوره مورد بررسی تایید شده است. شرکتهای با مالکیت نهادی پایین نسبت به شرکتهای با مالکیت نهادی بالا رابطه قویتر بین شفافیت گزارشگری مالی و اجتناب مالیاتی را نشان میدهند. بدین معنا که فعالیتهای برنامهریزی مالیاتی، شفافیت گزارشگری مالی شرکت را کاهش میدهد، در صورتی که تاثیر سطح مالکیت نهادی بر رابطه میان شفافیت گزارشگری مالی و اجتناب مالیاتی برخلاف انتظار و معکوس بوده است.
خلاصه ماشینی:
"بر مبنای یافته های حاصل از پژوهش ، پیشنهادهای زیر ارائه میگردد: ١) از آن جا که تأثیر سطح مالکیت نهادی بر رابطه بین شفافیت گزارشگری مالی و اجتناب مالیاتی خلاف انتظار به دست آمد، میتوان ادعا نمود که سهامداران نهادی در ایران یا دیدگاه کوتاه مدت در سرمایه گذاری داشته و یا این که تخصص لازم را ندارند؛ از این رو میتوان نتیجه گرفت که مالکیت نهادی، از ویژگیهای حاکمیت شرکتی در نظام نامه حاکمیت شرکتی مصوب بورس تهران ، باعث بهبود تأثیر شفافیت گزارشگری مالی بر اجتناب مالیاتی در ایران نشده است که این موضوع زنگ هشداری برای سیاست گذاران سازمان بورس است و به آن ها پیشنهاد میگردد تا اثربخشی و کارایی نظام نامه راهبری ایران را مورد بررسی مجدد قرار دهند، چرا که با توجه به نتایج این تحقیق ، به نظر میرسد ویژگیهای بیان شده در این نظام نامه نمیتواند در بستر خاص فرهنگی و اقتصادی ایران ، باعث بهبود تأثیر کیفیت و شفافیت گزارش های مالی شرکت ها بر اجتناب مالیاتی آن ها گردد."