چکیده:
مجازات زندان به عنوان یکی از مجازات های شایع در نظام جزایی کشورمان مطرح و از دیرباز به عنوان حربه موثری در مبارزه علیه بزهکاری و بزهکار مورد توجه بوده است و به موجب قانون مجازات اسلامی و سایر قوانین جزایی کشورمان، مجرمین در صورت ارتکاب پاره ای از رفتارهای مجرمانه که مطابق قوانین جرم شناخته می شوند به مجازاتی مطابق نص صریح قانون محکوم می گردند. امروزه بزهکاری زنان امری پذیرفته شده در همه جوامع محسوب می گردد و زنان به مانند مردمان ممکن است مرتکب جرائمی شوند که مجازات حبس را برای آنها به دنبال داشته باشد. از این رو، زنان زندانی بخشی از جمعیت زندانی کشور را تشکیل می دهند و باتوجه به افزایش این جمعیت در سال های اخیر، موضوع یادگیری و توسعه رفتارهای مجرمانه در میان زنان زندانی همواره می تواند مطرح گردد. ساترلند در نظریه معاشرت ترجیحی عقیده دارد که رفتار انحرافی آموختنی است. این رفتار انحرافی در فرآیند ارتباطات شکل می گیرد و بخش عمده ای از یادگیری رفتار انحرافی در درون گروههای صمیمی صورت می گیرد. زندانی بعد از خروج از زندان با بسیاری از جرایم آشنا شده و ضمن آشنایی با نحوه برخورد قانون با این گونه جرایم راه های قانون گریزی را فرامی گیرد و بعد از آزادی همیشه یک قدم از قانون جلوتر است.
در این پژوهش براساس نتایج آزمون فرضیه میان دو گروه بدون سابقه و سابقه دار از نظر پاسخ به گویه های معاشرت های منتهی به جرم با کمیت و کیفیت تماس ها و محاسبه نمره آن تفاوت معنادار وجود دارد. نتیجه این تحقیق همسو با یافته های تجربی نظری عبدی (1949) است که برپایه آن، محیطهای زندگی نامناسب از عوامل تاثیر گذار در پیدایش جرم است. بنابراین، براین اساس برای پیشگیری و کاهش تکرار جرم و بازگشت مجدد افراد آزاد شده به زندان به موضوع کاهش بار یادگیری جرم در زندان توجه بیشتری کرد.