چکیده:
با بهرهگیری از دو ابزار راتر و پرسشنامه سنجش دوستی،بروز اختلالهای سلوکی در 881 دختر و پسر 14-11 ساله در مناطق جنوب لندن مورد بررسی قرار گرفته است.دانشآموزان از مدارس عادی و با روش نمونهگیری در دسترس انتخاب شدند.دادههای پژوهش نشان داد که تفاوت معنیداری در بروز اختلالهای سلوکی بین دختران و پسران وجود ندارد،اما به نظر میرسد که الگوهای رفتاری در دختران و پسران متفاوت میباشد.ضرورت بازنگری اختلالهای سلوکی نوجوانان با توجه به جنس آنان منظور شناسایی ملاکهای تشخیصی مورد تأکید قرار گرفته است.
خلاصه ماشینی:
"در این پژوهش کوشش شده است به پرسشهای زیر پاسخ داده شود: 1-میزان شیوع اختلالهای سلوکی در دختران و پسران چگونه است؟ 2-آیا میزان شیوع اختلالهای سلوکی در پسران و دختران متفاوت است؟ 3-آیا میان ارزیابی اختلالهای سلوکی توسط آموزگاران و همکلاسیها همبستگی وجود دارد؟ آزمودنیهای پژوهش دانشآموزان دبیرستانهای عادی پایههای 7 تا 9 بوده و شامل 881 دانشآموز 14-11ساله(629 دختر و 252 پسر)میباشند.
بر پایه نتایج یاد شده میتوان گفت دانشآموزان دارای مشکلات رفتاری بر اساس ارزیابی همسالان به احتمال (1) Friendship Questionnaire (2) Rubin (3) Coie (4) Dodge جدول 2-نمرههای همبستگی روانشناختی آزمودنیهای پژوهش در پرسشنامه سنجش دوستی و مقیاس مشکلات روانشناختی راتر(837 N )(به تصویر صفحه مراجعه شود) زیاد دارای مشکلات روانششناختی در مقیاس راتر نیز میباشند.
با توجه به همبستگی مشکلات روانشناختی و مشکلات رفتاری بر پایه پرسشنامه راتر و سنجش دوستی،تصمیم گرفته شد آزمودنیهایی که در هر دو مقیاس دارای اختلال سلوکی تشخیص داده شده بودند با توجه به جنس،مورد بررسی آماری قرار گیرند تا مشخص شود که آیا بین آزمودنیهای دختر و پسر تفاوت معنیداری وجود دارد یا نه؟براین پایه از ادغام گروههای دارای مشکلات روانشناختی و رفتاری در هر دو پرسشنامه گروههای زیر مشخص گردیدند: 1)گروه فاقد مشکلات روانشناختی و رفتاری در هر دو پرسشنامه(658 n ).
معنیدار نبودن نمرههای دو گروه دختران و پسران از نظر آماری در زمینه اختلال سلوکی میتواند نکات زیر را در خور توجه قرار دهد: 1)در دهه اخیر،میزان شیوع اختلال سلوکی افزایش یافته و این افزایش بیشتر در دختران نوجوان دیده میشود که سبب از بین رفتن تفاوت معنیدار در میزان شیوع اختلال سلوکی در دختران و پسران گردیده است."