چکیده:
بررسی کتابهای درسی تاریخ در ایران از زمان پیدایش مدارس به سبک جدید به ویژه از دوره پهلوی
نشان می دهد که این درس و کتابهای درسی مربوط به آن به شدت تحت تاثیر ایدئولوژیهای حاکم،
بیشتر جنبه سیاسی پیدا کرده است. از سوی دیگر، تاریخ نویسی ایدئولوژیک به دلیل یک جانبه نگری در یک
جامعه تکثرگرا و وجود روایات مختلف از یک رویداد یا یک شخص، به موضوع دروغ بودن تاریخ دامن زده و
بی اعتمادی کلی نسبت به درس تاریخ ایجاد کرده است. بخشی از مشکلات درس تاریخ به ماهیت علم تاریخب برمی گردد. درنظرنگرفتن شرایط سنی و نیازهای شخصیتی دانش آموزان در تهیه کتابهای درسی نیز از دیگر مشکلات درس تاریخ است. لذا هرگونه تغییر در درس تاریخ، به تغییر در نگرش به این موضوع بستگی
دارد. شناخت آفتهای حاکم بر این درس، هم به مطالعات نظری و هم به تجارب عملی دبیران محترم تاریخ
به عنوان پیاده نظام خط مقدم آموزش تاریخ نیازمند است.
خلاصه ماشینی:
آسیب شناسی درس و کتاب درسی تاریخ چکیده بررسی کتاب های درسی تاریخ در ایران از زمان پیدایش مدارس به سبک جدید به ویژه از دورٔە پهلوی نشان می دهد که این درس و کتاب های درسی مربوط به آن به شدت تحت تأثیر ایدئولوژی های حاکم ، بیشتر جنبه سیاسی پیدا کرده است .
کلیدواژه ها تاریخ ، کتاب های درسی ، درس تاریخ مقدمه درس تاریخ در بین کتاب های درسی به عنوان یک درس از دیدگاه های مختلف قابل بررسی است : آیا تاریخ علم است ؟ هدف این درس اطلاع رسانی و دادن اطلاعات علمی به دانش آموزان است ؟ آیا تاریخ علمی است برای قضاوت کردن دربارٔە انسان ها و رویدادها؟ اگر چنین است ، معیار قضاوت چیست ؟ هدف درس تاریخ چیست ؟ آیا هدف آن تربیت و عبرت از گذشتگان است ؟ از چه کسی و چرا باید عبرت گرفت ؟ وقتی قضاوت ها درمورد انسان ها یکسان نیست ، وقتی انسان ها مجموعه ای از عملکردهای مثبت و منفی در زندگی دارند، آیا می توان از دیدگاه قضاوت کنندگان (مورخان ، حافظه تاریخی جامعه ، اسناد تاریخی ، شایعات و...
(مشکور و دیگران ، ١٣٥٦) هرچند این گونه کتاب ها عموما به وسیله نویسندگان و مورخان توانای کشور (شبانه ، ١٣٨٦: ١٧) مانند محمدجواد مشکور، اسماعیل دولتشاهی ، محمدحسن خلیلی گرگانی ، حسینعلی ممتحن و حسینقلی ستوده نوشته شده اند، اما این آثار با این حجم از جزئیات و نکات تاریخی در حد و اندازٔە دانش آموزان دبیرستانی نبوده و عموما در سطح کتاب های دانشگاهی بوده اند و مسائل تربیتی و روانی و آموزشی برای دانش آموزان دبیرستانی در آن ها رعایت نشده بود.