چکیده:
با شروع روند بیداری اسلامی از کشور تونس، کشورهای مستعد بحران نظیر لیبی نیز با قیام مردم مسلمان مواجه شدند و بعد از 9 ماه جنگ و درگیری بین نیروهای قذافی و انقلابیون، در مرداد سال 1390 انقلابیون پیروز شدند. پس از پیروزی انقلابیون لیبی، مرحله جدیدی در حیات سیاسی و اجتماعی این کشور آغاز شد. ابتدا به نظر می رسید روند دولت سازی در این کشور به آرامی و با فراز و نشیب های اندکی طی شود؛ اما به رغم این امیدها و تلاش های اولیه، پس از سقوط قذافی نه تنها یک دولت قدرتمند و مردمی در لیبی شکل نگرفت، بلکه بعد از گذشت بیش از 6 سال از انقلاب لیبی، هنوز اختلافات شدیدی بین مقامات و گروه های موثر در این کشور پا برجاست که باعث می شود شاهد حضور دو دولت و دو پارلمان در لیبی باشیم. یکی از مهم ترین نیروهای میدانی موثر در لیبی، ژنرال حفتر است که به دلیل پیروزی های میدانی او و حمایت هایی که از سوی برخی بازیگران منطقه ای و بین المللی از او می شود، توانست خود را به عنوان یکی از گزینه های اصلی به دست گرفتن حکومت در لیبی آینده مطرح کند.
بر همین اساس، این پرسش مطرح می شود که در میان بازیگران داخلی لیبی، ژنرال حفتر چه جایگاه و نقشی در آینده سیاسی لیبی خواهد داشت؟ بنابراین هدف از این نوشتار، بررسی آینده سیاسی لیبی با تاکید بر نقش ژنرال حفتر در آینده لیبی و حمایت های ژنرال سیسی از این مسئله است.
خلاصه ماشینی:
"حمایت این کشور و برخی دیگر از کشورهای عربی مانند عربستان بهویژه امارات باعث شده ژنرال حفتر بهعنوان فرمانده ارتش لیبی و بازوی نظامی دولت طبرق پیروزیهایی در مبارزه با گروههای تروریستی و افراطگرا بهدست آورد.
اگرچه لیبی برخلاف تونس، مصر و یمن از اقلیتهای مذهبی و حتی نژادی برخوردار نیست و همین امر خود فرصتی بزرگ برای شکلگیری مردمسالاری و همراهی مردم آن بهشمار میآید، اما در لیبی وابستگان به قذافی، عناصر منتسب به اخوانالمسلمین، گروههای سکولار، سلفیهای سنتی، گروههای تروریستی و افراطی بازیگران داخلی بحران هستند که وجود این تفکرات و جریانهای نامتجانس و متعارض مانع از شکلگیری دولت وفاق ملی شده است (لطیفی رستمی، ۱۳۹۵).
مردم لیبی، ژنرال حفتر را بهعنوان چهرهای می شناسند که میتواند آنها را در مقابل ناامنی گروههای مسلح و شرایط هرج و مرجی که بعد از انقلاب در لیبی حاکم است، نجات دهد و این حمایت بستر نسبتا مناسبی، برای رسیدن ژنرال حفتر به رأس قدرت در لیبی است (فخر طاولی، 1393).
به نظر میرسد با توجه به پذیرش حفتر از سوی دولت وفاق ملی، پذیرش نسبی مردمی بهدلیل امیدواری به تأمین امنیت از سوی حفتر و حمایتهای خارجی که از حفتر بهویژه از سوی مصر و برخی دیگر از کشورهای عربی میشود، باید ژنرال حفتر را یکی از گزینههای اصلی حضور در رأس هرم قدرت در آینده سیاسی لیبی تلقی کرد."