خلاصه ماشینی:
اما این استدلال حداکثر نشان میدهد که در لذتجویی تنها یک انگیزه خوب وجود دارد حتی اگر اینچنین باشد، یکدستی، تنها ویژگیای نیست که برای نظریههای مربوط به انگیزه مطلوب باشد و بالطبع این استدلال در مورد امتیاز دادن لذتجویی انگیزشی به دیگر ویژگیهای مطلوب ساکت خواهد ماند.
استدلال سوم به سود لذتجویی انگیزشی مدعی است که این حقیقت معنای روزمره است که کلماتی که برای مفهوم انگیزه به کار میروند، به معنای دستیابی به بیشترین تعادل به نفع لذت علیه الم هستند.
ششم اینکه، آیا این مدعای تولیدمحور نیست که ما وسوسه میشویم که سبب لذت شویم یا اینکه مثلا این امر سبب نمیشود که تحریک به خندیدن میتواند انگیزشی برای بیان باشد تا ایجاد لذت؟ مدخل حاضر مدعیات تولیدمحور را بررسی میکند و در کنار آن به این ایده نیز میپردازد که میل ما بر اساس یا به میزان متعلقش، واجد لذت است.
در پرتوی این واقعیات، لذتجویی انگیزشی سزاوار توجهی دقیقتر است: چرا هر انسانی معتقد است که تمام انگیزه انسان یکسره حتی یک مورد را به عنوان متعلق خود برمیگزیند؟ نیچه میگوید: انسان تلاشی برای لذت نمیکند؛ تنها یک فرد انگلیسی (Englishman) این کار را انجام میدهد.
هدونیستهای انگیزشی که این تمایز را قبول دارند، میتوانند ادعا کنند که میل اصلی شخص لذت خاص خود را دارد و میل غیر اصلی شخص مبتنی بر این تصور است که میل میتواند یا ممکن است لذتی به همراه داشته باشد.
دوم اینکه، اگر لذت یک حالت یا ویژگی رویآورنده باشد در این صورت، یک ابژه دارد، اما این امر نتیجه نمیدهد که تمام لذتها گزارهای هستند.