چکیده:
هدف از پژوهش حاضر مطالعه آثار پیاده روی با دو شدت متفاوت بر ترکیب بدن، توان هوازی و اشتهای مردان میانسال غیر فعال بود. روش تحقیق: 27 نفر مرد(میانگین سن 5/44+-53/09 سال، شاخص توده بدن1/55+- 25/25 کیلوگرم بر متر مربع) به صورت تصادفی در سه گروه (n=9) پیاده روی با شدت بالا (70-80 ضربان قلب بیشینه)، پیاده روی با شدت متوسط (50 - 70) درصد ضربان قلب بیشینه) و گروه کنترل مورد بررسی قرار گرفتند. گروه های تمرینی به مدت 8 هفته، هر هفته 3 جلسه به تمرین پیاده روی با دو شدت متفاوت پرداختند و افراد گروه کنترل هیچگونه برنامه تمرینی نداشتند. برای اندازه گیری میزان اشتها در افراد از پرسشنامه مقیاس سنجش اشتها VAS و برای تعیین توان هوازی آزمودنی ها از آزمون راکپورت استفاده شد. یافته ها: نشانا داد برنامه تمرینی باعث کاهش معنی دار وزن و شاخص توده بدن (P=0/01)، پری(P=0/01)، سیری (P=0/01) و افزایش معنی داری در گرسنگی (P=0/01)، میل به غذا (P=0/01) در پس آزمون نسبت به پیش آزمون شد. همچنین کاهش معنی داری بین گروه های تجربی با کنترل در وزن و شاخص توده بدن (P=0/01)، پری (P=0/01) و سیری (P=0/01) و افزایش معنی داری در گرسنگی (P=0/01)، میل به غذا (P=0/01) مشاهده شد؛ اما بین گروه پیاده روی با شدت بالا و پیاده روی با شدت متوسط تفاوت معنی داری مشاهده نشد (P=0/05). نتایج: با توجه به نتایج بدست آمده، هر چند هر دو شدت تمرینی تعریف شده در تحقق بر روی وزن، شاخص توده بدنی و توان هوازی تاثیرات مثبت داشته اند، اما می توان گفت احتمالا استفاده از تمرینات هوازی با شدت بالاتر تاثیر بیشتری در استفاده بدن از چربی داشته و باعث کاهش وزن و شاخص توده بدنی خواهد شد و محرک مناسبت تری نیز برای افزایش توان هوازی می باشد.
The purpose of this study was to study the effects of walking with two different intensities on body composition,
prophylactic and appetite of middle-aged men inactive. 27 men (mean age 53.09 ± 5.44 years, body mass index
25.25 ± 1.55 kg / m2) were randomly divided into three groups (n=9), high intensity walking (80-70 beats)
Maximum heart rate, moderate walking (70-70% of maximal heart rate) and control group were studied. The
training groups for 8 weeks, 3 sessions each week went to walking exercises with two different intensities, and
individuals the control group did not have any exercise program. To determine the appetite level, a questionnaire
for measuring the appetite level of VAS was used and the racupour test was used to determine the empathy of
the subjects. The results showed that exercise program significantly reduced the weight and body mass index
(p=0.01), fairy (p=0.01), garlic (p=0.01), and a significant increase in hunger (p=0.01), the desire for food
(p=0.01) was tested in the post-test. Also, there was a significant decrease between the experimental groups with
control in weight and body mass index (p=0.01), fairy (p=0.01) and garlic (p=0.01) and a significant increase in
hunger (p=0.01), the desire for food (p=0.01) was observed. However, there was no significant difference
between the high intensity pedestrian group and walking with moderate intensity (p<0.05). Regarding the results,
although both the intensity of exercise defined in the study had a positive effect on weight, body mass index and
propagation, it can be said that the use of higher intensity aerobic exercises would probably have a greater effect
on body use It has fat and causes weight loss and body mass index, and is a more suitable stimulant for increased
ventilation.
خلاصه ماشینی:
"جدول ١: آمار توصیفی متغیرهای پژوهش ( به تصویر صفحه مراجعه شود) ( به تصویر صفحه مراجعه شود)در آمار توصیفی بررسی میانگین داده ها نشان میدهد که پیاده روی با شدت های متفاوت باعث کاهش وزن ، شاخص توده بدن ، درصد چربی بدن ، پری، سیری و افزایش توان هوازی، گرسنگی و میل به غذا شده است .
از نظر آمار استنباطی نتایج آزمون t همبسته درون گروه های مورد مطالعه نشان میدهد که در گروه پیاده روی با شدت بالا و پیاده روی با شدت متوسط در متغیرهای وزن ، شاخص توده بدن ، درصد چربی بدن ، توان هوازی، گرسنگی، پری، سیری و میل به غذا تفاوت معنیداری در پس آزمون نسبت به پیش آزمون وجود داشته است (٠٠٥<p).
آنها همچنین بیان کردند انرژی دریافتی نسبی به طور معنیداری در گروه با شدت کم کاهش یافت بنابراین فعالیت هوازی با شدت کم در ایجاد تعادل منفی موثرتر از فعالیت هوازی با شدت زیاد عمل میکند (ابراهیمی و دیگران ، ١٣٩٢)؛ که این بخش از نتایج آنها نیز با نتایج حاصل از تحقیق ما مغایرت دارد چون در تحقیق ما میزان کاهش وزن افراد میانسال در پیاده روی باشدت متوسط کمتر از پیاده روی با شدت بالا بود.
Masters of Exercise Physiology, Islamic Azad University, Rasht Branch Abstract The purpose of this study was to study the effects of walking with two different intensities on body composition, prophylactic and appetite of middle-aged men inactive."