چکیده:
دعا به ارتباط چندجانبة ایمانداران با خدا اشاره دارد. علاوه بر کلماتی مانند دعا و دعاکردن، این فعالیت با عبارتی مانند «ترا خواندهام» و «به آواز خود نزد خداوند میخوانم» نیز بیان شده است. نیایش، تلاطم دل و ندایی از سر شناخت و محبت است. دعاها ما را در عاقلانهتر زیستن و کاملتر زیستن یاری میدهند. یکی از نیایشهای معروف مسیحیت، نیایش عیسی با خدا استکه از آن با عنوان«دعایخداوند»یاد میشود. این دعا، دو روایت داردکه در متی6: 9ـ13 و لوقا11: 2ـ4آمدهاند. سه جملة اول این دعا، مربوط به خدا، در چارچوب الوهیت است و سه جملة بعد مربوط به انسان، در چارچوب بشریت است. در این دعا از خدا طلب نعمت و روزی میشود. دعای مزبور به ما یادآور میشود که: برای آینده و آمدن ملکوت خدا آماده باشیم، بخشش گناهان منوط به نحوة تعامل ما با دیگران است، و بالاخره باید کوشید در برابر شرور (وسوسه یا دشواریهای آخرالزمان) سرافراز بیرون آمد. مقالة حاضر نگاهی تفسیرگونه به این دعا است
خلاصه ماشینی:
علاوه بر كلماتى مانند دعا و دعاكردن، اين فعاليت با عبارتى مانند «ترا خواندهام» و «به آواز خود نزد خداوند مىخوانم» نيز بيان شده است.
کليدواژهها: دعاي عيسيمسيح، عبادت مسيحي، تفاسير مسيحي، ملكوت خدا مشخصات كتابشناختى اين مقاله به قرار زير است: Geoffrey Wainwright (1987), "Lord's Prayer", in The Encyclopedia of Religions, (ed.
دو روايت اين دعا را مىتوان با تنظيمي ساده، به صورت زير هماهنگ كرد كه در آن واژههاى اضافه و متفاوت متّى در داخل كروشه و دو تعبير دشوار خاص در پرانتز آورده شدهاند: اى پدر ]ما كه در آسمانى[، نام تو مقدس باد.
دعاى خداوند، بهطور رسمى و غيررسمى، در عبادت روزانه و نيز آيين عبادى عشاى ربانى (Eucharistic Liturgy) مورد استفاده قرار گرفته است.
در مورد اخير، اين دعا معمولاً ميان دعاى بزرگ شكرگزارى و تناول عشاى ربانى (Communion) انجام ميشده است، و قطعاً خوردن نان پس از آن نظر افراد را جلب مىكند.
گريگورى اهل نيسا (Gregory of Nyssa) در كتاب خود، مواعظ دربارة دعاى خداوند (Sermons on the Lord's Prayer) در پنج مرحله راجع به آن سخن گفت.
Brown) است، كه آن را بهعنوان دعايى آخرتشناسانه (Eschatological prayer) تفسير كرده است.
اما انسانها با عدم اهانت به نام خداوند (خروج 20: 7 و به طرزى همانند، تثنيه 5: 11)، با تسبيح نام خداوند (اول تواريخ 29: 13 و مكرراً در مزامير)، خواندن نام خداوند براى نجات (يوئيل 2: 32؛ اعمال رسولان 2: 21؛ روميان 10: 13)، و با زندگى در انطباق با نام خداوند كه در غسل تعميد به آنان عرضه ميشود (آگوستين، موعظه 59؛ مقايسه شود با اول قرنتيان 6: 11)، در اين امر شركت مىكنند.