خلاصه ماشینی:
""/> در رسیدگی بیشتر به این امر دو نکته میبایست مدنظر باشد، یکی شرایط سید ضیاء بود که به تدریج روشن شد اهمیت تعیین کنندهای ندارد و قابل مذاکره میباشد از جمله آن که مایل بود از سوی ایرانیان از وی دعوت شود و نه مقامات بریتانیا و یا آنکه فقط در مقام ریاست وزراء حاضر به مراجعت است و لاغیر<EndNote No="88" Text=" سفارت بریتانیا در قاهره (کلنل تیگ) به سفارت بریتانیا در ایران (هالدمن)، بدون شماره، 11 ژوئیه 1942/ 20 تیر 1321 به نقل از Iran, 1941-1946, op.
"/> این دغدغة خاطر فقط به مواضع احتمالی دولت شوروی محدود نمیشد، در قبال واکنش دولت ایران نیز میبایست چارهای اندیشید؛ مشکل اصلی در آن بود که آیا اصولا درست بود که در این خصوص با دولت ایران وارد مذاکره شد یا خیر؟ «اگر بپرسیم ممکن است بعدها متهم شویم که آنها سید ضیاء را برای مقاصد خودشان آوردند و اگر هم بپرسیم و دولت ایران مخالفت کند و بعدها یک نظام دیکتاتوری در ایران ایجاد شود ممکن است باز هم دولت اعلیحضرت [پادشاه بریتانیا] متهم شود که با جلوگیری از مراجعت سید ضیاء باعث دیکتاتوری شده است»<EndNote No="156" Text=" سفارت بریتانیا در تهران به وزارت خارجه بریتانیا، ش740، 2 ژوئیه 1943/ 7 تیر 1322 به نقل از Iran 1941-46, op.
"/> همانگونه که سر ریدر بولارد در خلال سعی و تلاشش برای منصرف کردن شاه از تصمیم ابطال انتخابات دورة چهاردهم مجلس شورای ملی متذکر شده بود، در جریان رسیدگی به اعتبارنامة وکلاء نیز میشد برای جلوگیری از راهیابی سید ضیاءالدین به مجلس وارد کار شد و در اواسط اسفند 1322 در حالی که تبلیغات مخالفین ابعاد گستردهای پیدا کرده بود<EndNote No="206" Text=" برای مثال بنگرید به بیانة جبهة آزادی بر علیه او در آستانة رسیدگی به اعتبارنامه."