چکیده:
در مطالعات و برنامه ریزی نواحی روستایی، شناسایی نیازمندی ها و اولویت بندی آنها می تواند موفقیت برنامه ها را تضمین کند. ازآنجایی که در اغلب برنامه های توسعه روستایی، به تنوع در فعالیت های اقتصادی کمتر توجه شده است و با توجه به اینکه هر ناحیه روستایی از توان متفاوتی برای توسعه برخوردار است، توجه به تمامی توانمندی های بالقوه روستاها می تواند تا حد زیادی روستاها را از مشکلات متعددی که گریبانگیر آن هستند، رهایی بخشد. نوع تحقیق تفسیری- تحلیلی است و روش پژوهش به صورت تکمیل پرسشنامه توسط کارشناسان است. پس از تعیین راهبردهای توسعه پایدار روستایی در ناحیه مورد مطالعه، 10راهبرد به عنوان بهترین گزینه انتخاب شدند. سپس برای سنجش راهبرد بهینه توسعه پایدار، شاخص هایی انتخاب شد. برای این منظور طی سه مرحله شاخص های دارای (6زیرمعیار)، اجتماعی (دارای 5زیر معیار)، کالبدی-فضایی (دارای 4زیرمعیار)، زیست محیطی(دارای 4زیرمعیار) توسط کارشناسان انتخاب شدند و سپس ضریب تاثیر شاخص ها با تکنیک AHP مورد بررسی و وزنده ی قرار گرفت. درنهایت با روش پرومتی، راهبرد بهینه توسعة پایدار روستاهای شمال غرب اصفهان انتخاب شد. بررسی های صورت گرفته در این پژوهش نشان داد که از بین شاخص های بررسی شده، شاخص ایجاد و گسترش شغله ای جدید، شاخص تاسیسات و تجهیزات زیربنایی و نیز شاخص انطباق با استعداد منطقه، دارای بیشترین اهمیت می باشند. از سوی دیگر راهبرد برنامه ریزی توسعه توریسم و نیز راهبرد مشارکت مردمی، بالاترین رتبه را در انتخاب بهینه ترین استراتژی توسعه روستایی کسب کرده اند؛ بدین معنا که در منطقه مورد مطالعه بهترین راهبرد توسعه، توجه به اصل گردشگری و فراهم کردن زیرساخت های توسعه آن است. ضمن آنکه بهره گیری از مشارکت مردم بومی می تواند تحقق توسعة پایدار روستایی ناحیه را فراهم آورد.