چکیده:
در ادیان مختلف بسته به نگرش آن ادیان به آخرت شناسی و فرجام روان فرد درگذشته، آیینهای گوناگونی در پیوند با مرگ برگزار میشود که یکی از مهمترین آنهاسوگواری است. آیین سوگواری هم کارکردی این جهانی (آرامش بخشی به بازماندگان) و هم کارکردی آن جهانی (سعادت بخشی به روان فرد درگذشته) دارد. این کارکردها در مورد سوگواری در دین هندویی نیز صادق است. لذا با توجه به موضوع حاضر، این نوشتار در پی آن است که اهمیت و جایگاه مرگ و فرجام روان فرد درگذشته از رهگذر برگزاری این آیینها نزد پیروان دین هندویی را نشان دهد. بر این اساس موضوعات ذیل مورد بررسی قرار میگیرند: شعایر مربوط به پس از مرده سوزی؛ آداب بازگشت به خانه؛ مرحله دوم مرده سوزی یعنی گرد آوری بقایای جسد سوزانده شده و سوزاندن مجدد آنها؛ برگزاری آیین شرادا (ترحیم) و مدت سوگواری. در نتیجه میتوان گفت که برگزاری مفصل و دقیق آیین های مربوط به مرگ، علاوه بر آرامش بخشی به بازماندگان، نشان دهنده جایگاه و اهمیت جهان پس از مرگ و اهتمام پیروان دین هندویی به تأمین سعادت روان فرد درگذشته از رهگذر برگزاری آیینهای سوگواری است. این نوشتار با روش توصیفی- تحلیلی و بر مبنای شیوه کتابخانهای انجام پذیرفته است.
In the various Religions, according to their point of view about eschatology and fate of the dead persons spirit, various rituals related to the death are performed one of which is mourning. This rite has a worldly function (giving peace to the family and the kinship) and also an eschatological function. These matters are perfectly right about Hinduism. Therefore, this essay seeks to show the importance of the death and the fate of the spirit of the dead person by performing these rituals. Thus, the topics which are studied in this research are: The rituals which are performed after cremation; return to home; the second phase of cremation i.e. gathering the remains of the cremated corpse and re cremating them; performing the ceremony of giving peace to the dead person's spirit (Sherada); the period of mourning. In the conclusion, it can be said that the vast and accurate performing of the rituals of the death, besides giving peace to the dead person kinsfolk, shows the place of the concept of the death and the other world and also the fate of the dead person's spirit. This research has been down according to descriptive-analytical method.
خلاصه ماشینی:
در نتيجه ميتوان گفت که برگزاري مفصل و دقيق آيين هاي مربوط به مرگ ، علاوه بر آرامش بخشي به بازماندگان ، نشان دهنده جايگاه و اهميت جهان پس از مرگ و اهتمام پيروان دين هندويي به تأمين سعادت روان فرد درگذشته از رهگذر برگزاري آيين هاي سوگواري است .
از سري تحقيقات انجام شده به موارد زيرمي توان اشاره کرد: عبدالحسين لطيفي (١٣٩٣) در مقاله خود (آداب و شعاعر مربوط به مرگ در دين هندويي) به آداب و شعاعر مربوط به احتضار، پس از مرگ ، گونه هاي مختلف مراسم تدفين که براي طبقات مختلف اجتماع صورت ميگيرد و آيين ستي يا همان خودسوزي که براي بيوه فرد متوفي انجام م - ميشود پرداخته است .
سيمن ويتمن (Simon vitman)، در کتاب خود (آيين هندويي) ترجمه علي موحديان (١٣٨٢) ضمن پرداختن به آداب احتضار و تدفين به طور گسترده در خصوص شعاعر مربوط به پس از مرده سوزي و سوگواري از جمله شرادا که معمولا در روز هاي خاصي پس از مرده سوزي وپس از آن هرساله در سالگرد تکرار ميشود توضيح داده و معتقد است غرض از اين مراسم اين است که روح فرد درگذشته را قادر سازد بدن روحاني تازه اي به دست آورد تا با آن به سعادت برسد.
, «Death and Disposal Hindu», the Hindus Encyclopedia of Hinduism, Ed. Subodh Kapoor, Cosmo Publications New Delhi, Vol. 2, 2000.
, «Death and Disposal, Hindu», the Hindus Encyclopedia of Hinduism, Ed. Subdh Kapoor, Cosmo Publications, New Delhi, Vol. 2, 2015 .