چکیده:
بحث از امامت به ویژه امامت امام زمان یکی از مباحث مهم و اساسی در مذهب شیعه است.
دلایل عقلی و نقلی و تاریخی فراوانی برای اثبات این مهم وجود دارد که از جملة آن ها
می توان به دلایل نقلی چون آیة 105 سورة انبیا و حدیث جابر و نقل های تاریخی نظیر آنچه
حکیمة خاتون از ولادت آن بزرگوار بیان نموده اند، اشاره کرد. احمد الکاتب، نویسندة
معاصر، در کتاب الامام المهدی حقیقة تاریخیة ام فرضیة فلسفیة دلایلی نقلی، تاریخی و
عقلی در انکار وجود امام زمان)عج( مطرح میکند که یکی از آنها ادعای امامت جعفر،
برادر امام عسکری، است. وی مدعی است که امام عسکری فرزندی نداشته و جعفر پس
از وی ادعای امامت کرده و شیعه نیز به ندای وی لبیک گفته است و بر امامت وی اجماع
داشته است. در این مقاله به روش تحلیلی انتقادی کوشش شده است که در ضمن -
شخصیت شناسی جعفر به شبهات احمد الکاتب پاسخ داده شود. در این مقاله،
شخصیت شناسی جعفر نشان میدهد که وی شایستگی لازم را برای امامت نداشته و ادعای
کاتب بر اجماع شیعه بر امامت جعفر نادرست بوده و دلایلی که وی بر آن اقامه کرده است،
اثبات ادعای وی نیست
خلاصه ماشینی:
"نتیجه بر اساس آنچه در مقاله مطرح شد، میتوان در یک جمع بندی نهایی چنین بیان نمود که اولا یکی از راه های اثبات وجود امام عصر شناختن شخصیت افرادی مانند جعفر، برادر امام عسکری، که به دروغ ادعای امامت نموده اند است و شیعیان نیز از ابتدا به این مطلب آگاه بودند و آنچه کاتب به عنوان بحران فکری مطرح میکند به هیچ عنوان واقعیت نداشته و تنها زاییدة تخیل وی است ؛ زیرا بر اساس شواهد تاریخی که در قدیمیترین و معتبرترین منابع آمده شیعۀ واقعی هیچ گاه بعد از شهادت امام عسکری به دلیل ندانستن تکلیف که چه کسی امام بعد از امام عسکری است ، دچار تشتت شده و امامت جعفر را بپذیرد، نبوده است ؛ بلکه کاملا برعکس چنان که بیان گردید در روایت ابوالادیان ، وی رفتار جعفر را مستمسکی برای عدم پذیرش امامتش مطرح کرده است و از همان ابتدا شیعیان راستین امامت امام زمان را قبول داشته و پذیرفتند."