چکیده:
ﻫﺪف ﭘﮋوﻫﺶ ﺣﺎﺿﺮ ﻃﺮاﺣﯽ اﻟﮕﻮﯾﯽ ﺑﺮای ﺷﻨﺎﺳﺎﯾﯽ ﻓﺮاﯾﻨـﺪ داﻧـﺶ آﻓﺮﯾﻨـﯽ در داﻧﺸـﮕﺎه اﺳـﺖ. روش ﭘﮋوﻫﺶ از ﻧﻮع آﻣﯿﺨﺘﻪ اﮐﺘﺸﺎﻓﯽ اﺳﺖ و در ﺑﺨﺶ ﮐﯿﻔﯽ از ﻃﺮﯾﻖ ﻣﺼﺎﺣﺒﻪ ﻧﯿﻤﻪ ﺳـﺎﺧﺘﺎرﯾﺎﻓﺘﻪ ﺑـﺎ 14 ﻧﻔـﺮ از ﻣﺘﺨﺼﺼﺎن و ﺻﺎﺣﺐ ﻧﻈﺮان ﻓﺮاﯾﻨﺪ داﻧﺶ آﻓﺮﯾﻨﯽ در داﻧﺸﮕﺎه ﺷﻨﺎﺳﺎﯾﯽ ﺷﺪ. در ﺑﺨﺶ ﮐﻤّﯽ در ﻗﺎﻟـﺐ روش ﭘﮋوﻫﺶ ﺗﻮﺻﯿﻔﯽ-ﺗﺤﻠﯿﻠﯽ و از ﻃﺮﯾﻖ اﺑـﺰار ﭘﺮﺳﺸـﻨﺎﻣﻪ ﭘﮋوﻫﺸﮕﺮﺳـﺎﺧﺘﻪ ﻧﻈﺮﻫـﺎ و دﯾـﺪﮔﺎه ﻫـﺎی اﻋﻀـﺎی ﻫﯿﺌﺖ ﻋﻠﻤﯽ «داﻧﺸﮕﺎه ﺗﻬـﺮان» ﮔـﺮدآوری ﺷـﺪ.درﻧﺘﯿﺠـﻪ ﺗﺤﻠﯿـﻞ ﻫـﺎی داده ﻫـﺎی ﺑﺨـﺶ ﮐﯿﻔـﯽ، ﻓﺮاﯾﻨـﺪ داﻧﺶ آﻓﺮﯾﻨﯽ در داﻧﺸﮕﺎه ﺷﺎﻣﻞ 8 ﻣﺮﺣﻠﻪ ﺑﻪ ﺷﺮح زﯾﺮ ﺷﻨﺎﺳﺎﯾﯽ ﺷﺪ: ﺑﺮاﻧﮕﯿﺨﺘﻦ ﺣﺲ ﮐﻨﺠﮑﺎوی؛ ﺧﻠﻖ اﯾﺪه؛ ﮔﺮدآوری داده و اﻃﻼﻋﺎت در ﻣﻮرد اﯾﺪه؛ ﺑﻪ اﺷﺘﺮاک ﮔﺬاﺷﺘﻦ اﯾﺪه ﺑﺎ دﯾﮕﺮان؛ ﺳـﺎزﻣﺎن دﻫـﯽ اﯾـﺪه ؛ آزﻣـﺎﯾﺶ اﯾﺪه، ﺗﺤﻠﯿﻞ ﻧﺘﺎﯾﺞ ﺣﺎﺻﻞ از آزﻣﺎﯾﺶ اﯾﺪه و ﻧﺸﺮ و اﺷﺎﻋﻪ. درﻧﻬﺎﯾﺖ ﻧﺘﺎﯾﺞ ﺗﺤﻠﯿﻞ ﮐﻤّﯽ ﺑـﻪ ﻣﻨﻈـﻮر ﺑـﺮازش اﻟﮕﻮی ﭘﯿﺸﻨﻬﺎدی ﺑﺮای ﻓﺮاﯾﻨﺪ داﻧﺶ آﻓﺮﯾﻨﯽ در داﻧﺸﮕﺎه ﻧﺸﺎن ﻣﯽ دﻫﺪ ﮐﻪ اﻟﮕـﻮی ﺷﻨﺎﺳـﺎ ﯾﯽ ﺷـﺪه ﺑـﺮازش ﻣﻄﻠﻮﺑﯽ دارد.
خلاصه ماشینی:
مروری بر مبانی نظری پژوهش نشان میدهد که در بیشتر سازمان ها برای بررسی فرایند دانش آفرینی از مدل یادشـده اسـتفاده شـده اسـت ( ;٢٠١٥ ,Fan ;٢٠١٥ ,Tyagi et al Zhao & Widdows, 2015; Huhtelin & Nenonen, 2015; Begona & Ortiz; 2014; Siadat et al, 2012; Hautala, 2011; Wang et al, 2011; Travaille & Hendriks, ٢٠٠٨ ,Daud et al ;٢٠١٠)؛ درحالیکه به اعتقاد برخی پژوهشگران این مـدل بیشـتر مناسـب سازمان های تجاری است و به دلایلی نظیر عمومیبـودن ، قابـل پـیش بینـیبـودن تمـام شـرایط به عنوان یک اصل ، تأکید بر خلق دانش خارج از عملکرد منطقی ذهـن و درنظـرنگـرفتن عقایـد، عادات و رفتار افراد در آن ، تأکیـد بـر یـادگیری آگاهانـه و جهـانی فـرد و درنظرنگـرفتن دانـش غیرآگاهانه و انگیزش ، قابل کاربرد در همه سازمان ها نیست (٢٠٠٦ ,Sunaryo)؛ از طـرف دیگـر 1.
آن ها اغلـب دانـش صـریح را از بیرون میگیرند و به ندرت آن را به دانش مستتر تبدیل میکنند؛ درنتیجـه چرخـه تبـدیل دانـش به طور کامل انجام نمـیشـود (عـدلی ١٣٨٧؛ دری و طالـب نـژاد، ١٣٨٧؛ عبـاس زاده و مقتـدایی، ١٣٨٨)؛ بنابراین مسئله مهم پژوهش حاضر این است کـه هرچنـد دانشـگاه هـا در عصـر کنـونی مهم ترین مراکز تولید علم ، خلق دانش و تربیت نیروی انسانی متخصص به شمار میروند ( Hans ٢٠٠٦ ,et al)؛ اما مجموع نتایج پـژوهش هـا پیرامـون موضـوع مـوردمطالعـه نشـان مـیدهـد، دانش آفرینی در دانشگاه ها با چالشی عمیق مواجهه شده است (قانعیراد و قاضیپور، ١٣٨١؛ دری و طالب نژاد، ١٣٨٧؛ عباس زاده و مقتـدایی، ١٣٨٨؛ عـدلی، ١٣٨٧) و الگـویی کـه بتوانـد فراینـد دانش آفرینی را در بستر آموزش عالی، به ویژه دانشـگاه هـای دولتـی ایـران تبیـین کنـد، تـاکنون طراحی نشده است ؛ بنابراین سؤال های پیش رو عبارت اند از: ١.