چکیده:
اصول جنگ از موضوعات مهم و جدّی در عرصه نظامی است و شالوده رهنامه عملیات ارتش ها را تشکیل می دهد. این اصول راهنمایی عمومی اجرای جنگ در سطوح راهبردی، عملیاتی و تاکتیکی را فراهم می نماید. مقاله حاضر، با روش کتابخانه ای، در صدد تحقیق، مطالعه و پژوهش مقایسه ای اصول نه
گانه جنگ در سیره نظامی نبی اکرم (ص) و تفاوت آن با اصول حاکم بر جنگ در ارتش های غیراسلامی است. آیا این اصول در سیره نبوی مورد عمل قرارگرفته یا نه؟ اگر مورد عمل قرارگرفته است، چگونه به کارگرفته شده است و تفاوت آن با سایر ارتش ها چیست؟ برای پاسخ به این سوالات، از روش تحقیق کیفی:
روش های تحقیق تاریخی و تفسیری و تحلیل عملکردهای پیامبر اسلام(ص) استفاده کردیم. نتیجه به دست آمده از مقاله این است که پیامبر اکرم(ص) به فطرت الهی خویش این اصول را در جنگ ها رعایت کرده است. چگونگی به کارگیری این اصول در سیره نبوی نیز در مواردی با به کارگیری آن در ارتش های دنیا اختلاف و افتراق ریشه ای دارد
خلاصه ماشینی:
"(باقری کبورق، 1370: 146) قرآن کریم رزمندگان اسلام را به غافلگیرسازی دشمن دعوت کرده، میفرماید: «فاقتلوا المشرکین حیث وجدتموهم و خذوهم و احصروهم و اقعدوا لهم کل مرصد (توبه: 5)؛ مشرکان را هرجا یافتید به قتل برسانید، و آنها را اسیر سازید، و محاصره کنید، و در هر کمینگاه، بر سر راه آنها بنشینید!» «مرصد» به معنای کمینگاه اساس استفاده از اصل غافلگیری است که در این آیه بدان اشاره شده است.
ـ با توجه به اینکه در قرآن کریم، سخنان رسول خدا( و امامان معصوم( همواره به جای واژة جنگ از واژة «جهاد» با بار معنایی و ارزشی مثبت یاد شده است، یکی از تفاوتهای اساسی اصول جنگ در سیرۀ نظامی پیامبر اکرم( با دیگر ارتشها مقدس بودن و بار مثبت و ارزشی داشتن اصل جهاد و جنگ اسلامی است؛ اصول بهکارگیریشده در این نگرش نیز جهتگیری متفاوتی با جهتگیری آن در دیگر مکاتب و اندیشههای بشری خواهد داشت، زیرا جنگ در نگرش اسلامی در راه خدا و با انگیزههای خداپسندانه مانند دفاع از مظلومان، سرکوب فتنۀ ظالمان و دفاع از سرزمین اسلامی صورت میگیرد، نه اینکه برای رسیدن به اهدافی چون کشورگشایی، انتقام، ستم و برتریجویی باشد.
از همین منظر است که پیامبر(، پیش از شروع نبرد، دشمن را به آیین خود فرامیخواند؛ در جنگ با دشمن از آنان پیشی نمیگرفت؛ هرگز تاریخ سراغ ندارد در عملیاتی نظامی از جانب آنحضرت اصول انسانی پایمال شده باشد؛ هدف نهایی از جنگ در سیرۀ نظامی آنحضرت ـ برخلاف جنگهای امروزی ـ اعتلای کلمۀ الله، گسترش آیین حق، برقراری توحید و یگانهپرستی، محو شرک و بتپرستی و، در یک کلمه، فیسبیلالله بود."