چکیده:
هدف این مقاله، مقایسه توان توضیحدهندگی CAPM1 در مقابل DCAPM 2 میباشد. در این مقاله با استفاده از دادههای ماهانه مشتمل بر 95 شرکت در بازه زمانی 1380 تا 1389 در بورس اوراقبهادار تهران از طریق برخی معیارهای ریسک مطلوب و نامطلوب شامل بتا و انحرافمعیار، به بررسی این موضوع میپردازیم. نتایج نشان میدهد هرچند بازده موردانتظار محاسبه شده با معیار بتای نامطلوب نسبت به بازده مورد انتظار محاسبه شده با معیار بتا، بازده واقعی را بهتر تشریح میکند، لیکن شواهد محکمی مبنی بر برتری معنیدار معیارهای نامطلوب نسبت به معیارهای مطلوب بدست نیامد. همچنین شواهدی مبنی بر برتری بازده پرتفوی با بتای نامطلوب بالا نسبت به پرتفوی با بتای نامطلوب پایین، مشاهده نشد.
The effort for explaining the relationship between risk and return has a long history in finance. One of the most common models in this field is capital asset pricing model. Most of finance models، including CAPM، are based on the existence assumption of the Mean Variance Behavior، while most of studies have shown that investors are risk neutral for returns which are more than expected returns and risk averse for upper risks and in their utility function loss is more important than benefit. According to this، the purpose of this research is to compare the CAPM explanatory ability with DCAPM. In DCAPM model beta is modified by downside risk and the expected return is estimated by using that.
This research examines the subject by monthly data gathered from 95 companies from 2001 to 2010 in Tehran Stock Exchange، and by using some upside and downside risk measures such as beta and standard deviation. The results show that although the expected return calculated with downside beta can better describe the real return than the expected return calculated with beta، there is no strong evidence for superiority of the downside measures against upside measures. Also، there is no evidence to prove the superiority of portfolio with high downside beta against portfolio with lower downside beta
خلاصه ماشینی:
"مارکویتز (١٩٥٢) عنوان کرد که اگر سرمایه گذاران ، ریسـک سـرمایه گـذاری را عامـل نـامطلوبی تلقـی کننـد، توجـه بـه تـاثیر تنـوع پـذیری دارایـی هـا بـر بـازده و ریسـک سرمایه گذاری و رابطه آنها با یکدیگر در مجموعه سهامی که زیر قیمت ذاتی است ، امری مهـم تلقی می شود و بر این اساس مدل خود را برای انتخاب پرتفوی بهینه بر اساس میانگین واریـانس و بازده ارائه نمود.
جدول ١:آمار توصیف به تصویر صفحه مراجعه شود آزمــون فرضــیه اول و نتــایج آن : بــا توجــه بــه نرمــال بــودن توزیــع داده هــای CAPM و DCAPM حاصل از آزمون کولموگوروف -اسمیرنوف ، نتیجـه آزمـون مقایسـه زوجـی بـرای بررسی فرضیه اول بدین صورت می باشد: جدول ٢: آزمون مقایسه زوجی CAPM و DCAPM به تصویر صفحه مراجعه شود میانگین اختلاف داده های DCAPM و CAPM برابر با ٠/٠٠٤٢ بـا انحـراف معیـار ٠/٠٩٠٦ می باشند که مقدار آماره t بیان کننده معنی داری بازده موردانتظار محاسبه شده توسط مـدل هـای CAPM و DCAPM است .
آزمون فرضیه چهارم و نتایج آن : روش اجرای آزمون این فرضیه نیز کاملا مشـابه بـا آزمـون فرضیه سوم می باشد که در ادامه با توجه به نرمال بودن بازده های مورد بررسی ، نتایج اجرای آن آورده شده است : با توجه به تایید برابری واریانس های دو جامعه و مقدار آماره t آزمون برابری میانگین هـا کـه برابر با ١/٠٢ می باشد، می توان گفت میانگین بازده پرتفوی اول با میانگین بازده پرتفـوی پـنجم برابر است ، یعنی ادعای فرضیه چهارم پژوهش در سطح اطمینان ٩٥ درصد تایید نمی شود.
Mean-semivariance behavior: Downside risk and capital asset pricing.
Capital asset prices: A theory of market equilibrium under conditions of risk."