چکیده:
شاهرخ تیموری در طول دوره فرمانروایی خویش همانند پدرش تیمور به هنر توجه فراوانی مبذول می
داشت. به نحوی که در دوره وی در شهرهای مختلف به ویژه هرات به عنوان پایتخت؛ مساجد و مدارس متعددی با معماری زیبا و چشم نواز بنا گردید. به علاوه، در زمینه موسیقی، نگارگری و کتاب آرایی نیز افرادی سرشناس و شهیر پا به منصه ظهور گذاشته و تا به امروز نام بسیاری از آنان بر تارو آسمان هنر میدرخشد. این مقاله با روش توصیفی تحلیلی و بر اساس منابع کتابخانهای به تحلیل و تبیین وضعیت هنر و هنرمندان در دوره فرمانروایی شاهرخ تیموری میپردازد.
خلاصه ماشینی:
"باید توجه داشت حمایت از فرهنگ و هنر از برنامههای سیاسی مهم تیموریان بود که در دوره زمامداری هر یک از آنها پیوسته دنبال میشد و این امر در ثبات قدرت حاکم برای آمادهسازی شرایط به منظور هنرآفرینی صنعتگران و هنرمندان، نقش اساسی داشت.
اوضاع فرهنگی- هنری عصر شاهرخ تیموری چندی پس از مرگ امیر تیمور (807 ق) پسر و جانشین او به نام شاهرخ، هرات را مرکز قلمرو خویش قرار داد و در آنجا به مدت چهل و دو سال فرمانروایی کرد (خواندمیر، 1353: 3/554).
گوهرشاد بیگم از همسران شاهرخ، تحت تأثیر فضای فرهنگی- هنری عصر تیموری مدارسی احداث نمود که یکی از بهترین و زیباترین آنها مدرسهای در شمال شهر هرات و در سر پل انجیل بود که سال اتمام بنا را 836 هـ.
بی تردید اوج شکوفایی هنر موسیقی در دوره تیموری و در دربار سلطان حسین بایقرا رخ نمود، زیرا موسیقی دانانی مانند مولانا بنایی که رساله «در علم موسیقی» را نگاشت، خواجه عبدالله مروارید استاد تمام نوازندگی قانون، استاد قل محمد، استاد سازهای زهی میرک زعفران، میر حبیب الله عود نواز، سید عماد و غیره، حاصل سالیان دراز تلاش علمی و عملی موسیقیدانان گذشته، از جمله عبدالقادر مراغی موسیقیدان دربار شاهرخ است که با تمام وجود از وی حمایت میشده است.
باید دانست که دوره شاهرخ تیموری، شاخههای مختلف هنری مانند معماری، موسیقی، خطاطی و نقاشی به صورت عالی و منحصر به فرد مورد توجه قرار گرفت و به موازات این توجه، مکتبهای مختص این هنرها نیز به وجود آمد و اشخاص و سلسلههای دیگر نیز از این هنرها به عنوان الگو استفاده کردند."