چکیده:
یکی از کارکردهای عمده نظام آموزش و پرورش، انتقال میراث فرهنگی و تجارب مفید جوامع مختلف از نسلی به نسل دیگر است. این نظام، با اعتقاد
به اهمیت برخورداری نسل جوان از علوم و فنون جدید، به پرورش خلاقیت و روح علمی و مهارتهای فنی و عملی، در میان این نسل مبادرت میکند
و قدرت فهم و تواناییهای علمی آنها را افزایش میدهد و با تربیت نیروی انسانی متخصص و کارآمد ـ به منظور فعالیت در زمینههای مختلف
اجتماعی، اقتصادی، سیاسی و فرهنگی ـ چرخهای توسعه را به حرکت درمیآورد. به همین دلیل یکی از شاخصهای مهم جوامع پیشرفته امروزی،
استقرار چنین نظام آموزشی در جامعه است؛ نظامی که از جمله اهداف عمدهاش، تحقق بخشیدن به توسعه، در معنای وسیع آن است و برای حصول
به این هدف، همواره به مدارس، دانشگاهها و سایر مراکز آموزشی، به عنوان یکی از حربههای مهم و اساسی مینگرد. لیکن نیل به این مقصد نهایی،
تنها در صورتی میسراست که شرایط ذیل حکمفرما شود:ایجاد انگیزههای لازم برای پویندگان دانش، ارائه بینشی صحیح راجع به رشتههای تحصیلی و به وجود آوردن زمینههای جذب افراد در مشاغل مورد
نیاز جامعه، فراهم آوردن شرایط و فضای مناسب آموزشی، به کارگیری استادان مبرز و کاردان، احداث مؤسسات تحقیقاتی و ایجاد روحیه تحقیق و
پژوهش در دانشاندوزان و طالبان علم و ... در صورت فراهم نبودن مجموعه شرایط بالا، رؤیای دستیابی به نظام آموزشی پیشرفتهای که جامعه را در جهت نیل به توسعه فرهنگی یاری دهد، و
نیز آرزوی تحقق توسعه در زمینههای گوناگون دیگر ـ به عنوان پیامدهای توسعه فرهنگی - دست نایافتنی خواهد بود.
خلاصه ماشینی:
"این نظام، با اعتقاد به اهمیت برخورداری نسل جوان از علوم و فنون جدید، به پرورش خلاقیت و روح علمی و مهارتهای فنی و عملی، در میان این نسل مبادرت میکند و قدرت فهم و تواناییهای علمی آنها را افزایش میدهد و با تربیت نیروی انسانی متخصص و کارآمد ـ به منظور فعالیت در زمینههای مختلف اجتماعی، اقتصادی، سیاسی و فرهنگی ـ چرخهای توسعه را به حرکت درمیآورد.
بدین ترتیب هرگاه این نظام بتواند مهارتهای فنی و اطلاعات عملی کارآ و سودمند موجود در جامعهای را با استفاده از تجارب جامعههای دیگر جهان، به نحو مطلوبی از نسلی به نسل دیگر منتقل کند و با اعتقاد به اهمیت علم و فن در نسل نوخاسته، به پرورش خلاقیت و روح علمی و مهارتهای فنی و عملی در این نسل اقدام نماید و قدرت فهم و کشف قوانین حاکم بر عوالم طبیعی و اجتماعی و توانایی کاربرد آنها را در آنان افزایش دهد، میتوان امیدوار بود که پژوهشهای علمی و ابتکارات فنی، به نحو فزایندهای توسعه یابد.
برای اجتناب از این وضع، باید دانشجو در دوره متوسطه، به کمک مشاوران و راهنمایان خود در مدرسه و خانواده، به تحصیل در رشتهای مشغول شود که در صورت تمایل به ادامه این رشته در مراحل عالیتر، از پیش، مشکلات و مزایا و معایب آن را شناخته و پذیرفته باشد، زیرا اولین شرط پرورش متخصصان زبده و نخبه علمی و فنی، انتخاب و سوق دادن دانشجویان مستعد و علاقهمند به هر یک از رشتههای فنی یا علمی است."