چکیده:
شهر تهران در سالهای اخیر مواجه با تغییرات عمدهای در ابعاد کالبدی - فضایی
بوده است. فعالیتهای برجسازی سالهای اخیر را میتوان به عنوان یکی از بارزترین مراحل
در روند تغییرات فوق تجزیه و تحلیل کرد. اگرچه برجسازی میتواند به بخشی ازمسائل
شهری نظیر کمبود زمین و مسکن تا حدی پاسخ دهد. اما این پدیده میتواند مسائلی را نیز
به دنبال داشته باشد. در این راستاء ارزیابی برجهای احداث شده میتواند به شناخت نقاط
قوت و ضعف این پدیده منحر شود.
مقاله حاضر ضمن تبیین فعالیتهای برجسازی در تهران. به ارزیابی اثرات کالبدی -
فضایی برجها در محلات قرمانیه و کامرانیه پرداخته و پس از شناخت تقاط قوت و ضعف
آن. به ارائه اصول و معیارهای کلی در جهت این فعالیت میپردازد. ارزیابی انجامشده
براساس معیارهای ششگانه: (۱) سیمای شهری و کیفیت محیط شهری. (۲) عوارض
زیست - محیطی. (۳) شبکه ارتباطی و دسترسی. (۴) دسترسی به خدمات شهری, (۵)
ایمنی. و (۶) توجیه اقتصادی صورت گرفت.
در قالب نتیجه گیری مقاله, باید گفت که علیالاصول افزایش تراکم و بهرهگیری
ازامکانات بالقوه موجود در بافتهای شهری, قابل توجیه است. با این حال, فعالیتهای
برجسازی در تهران. نقاط ضعف مشخصی داشته و معیارهای لازم در فرایند برنامهریزی و
طراحی شهری مورد توجه جدی قرار نگرفته است. برجسازی میباید با سیاستهای تعریف
شده توسعه شهری همسو باشد. اصول شهرسازی و توسعه شهری حکم میکند تا در ابعاد
کالبدی - فضایی برجسازی, مقولاتی نظیر سیما و هویت شهری, اصول افزایش تراکم.
تقسیمات کالبدی شهری, ایمنی. حمل و نقل و ترافیک. محیط زیست. تامین زیرساختهای
شهری و دسترسی به خدمات و تجهیزات شهری مورد توجه قرارگیرند.