چکیده:
مسئله اصلی موجود در بحث فرایندهای معماری و شهرسازی امروز چرایی نگرش تقلیدانه و
کورکورانه از مبانی های بکارگرفته شده از سیاست های غربی نظام معماری و شهرسازی می باشد. در
این راستا توجه به هویت و بحران آن در کشوری اسلامی و به تبع آن شهرهای جدیدی که در آن
طراحی می شود، گستردگی این موضوع را به نحو آشکاری نشان می دهد. شهرهای جدیدی که به
هیچ یک از اندیشه های موقوف در مبانی تفکرات اسلامی- ایرانی فکنده نشدند. در این تحقیق با
استفاده از روش های کمی و کیفی مطالعات موجود سعی بر آن است تا به بررسی بارزه های مفهوم
هویت در شهرهای سنتی ایران و مدرن غرب و گسست هویتی در معماری و شهرسازی معاصر در
کشورمان به خصوص در شهر جدید هشتگرد پرداخته شود و لزوم بازبینی چگونگی تعامل فضاهای
معماری و شهری امروز در جامعه معاصر مورد بررسی فرار می گیرد.
خلاصه ماشینی:
"در این تحقیق با استفاده از روشهای کمی و کیفی مطالعات موجود سعی بر آن است تا به بررسی بارزه های مفهوم هویت در شهرهای سنتی ایران و مدرن غرب و گسست هویتی در معماری و شهرسازی معاصر در کشورمان به خصوص در شهر جدید هشتگرد پرداخته شود و لزوم بازبینی چگونگی تعامل فضاهای معماری و شهری امروز در جامعه معاصر مورد بررسی فرار می گیرد.
سوال این است با ترکیب جمعیتی فوق و در کنار ساخت و سازهای انبوه در این گونه شهرها، چگونه می توان شهری ساخت که به نیازهای روحی ساکنین پاسخ بدهد و به عبارت دیگر چگونه هویت شهر و شهروندان را تقویت کرد ؟ تغییر نگاه به شهرهای جدید توسط مردم، از بخش سود آوری و یا اجبار به سمت شهر ما خانه ما، مستلزم پیش نیازهایی است که در اولویت اول وجود فضاهای زیر ساختی – و از همه مهم تر حمل و نقل عمومی و به شکل مدرن- و سپس رفع نیازهای روحی آنان که منتج به مشارکت گسترده در شهر می شود، باید دیده شود.
شکل گیری فضاهای جدید در معماری و شهرسازی ایران معماری شهر ما دیگر هیچ مشخصه ای را تداعی نمی کند و در واقع سازمان فضایی و محیط کالبدی شهر، از احجامی مکعبی شکل ، تک عملکردی، بدون دید و منظر، بدون سایه روشن های مناسب ، بدون نشانه و از این دست تشکیل شده است ."