چکیده:
بر پایه اندیشه شیعه، فعل معصوم یکی از منابع استنباط آموزههای دینی است که به دلیل عدم شناخت ابعاد کارآمدی آن و نیز گرایش حداکثری به سنت قولی، آنچنانکه باید مورد توجه قرار نگرفته است. یکی از راههای توسعه قلمرو بهرهگیری از سنت فعلی در استنباط، تبیین مبانی و پیشفرضهایی است که پذیرش آنها موجب افزایش کارکرد فعل معصوم در استنباط آموزههای دینی میگردد. پژوهش حاضر تلاش دارد تا به روش تحلیلی ـ اکتشافی یک باور بنیادین که بر پایه قلمرو فعل معصوم استوار گردیده است را تقریر، و پیآمد پذیرش آن را تبیین کند. نتیجه پژوهش حکایت از آن دارد که باور به دینی بودن همه افعال معصوم از مبانی موثر در توسعه استنباط از فعل معصوم است که پذیرش آن موجب توسعه قلمرو کارکرد فعل معصوم در آموزههایی چون: اعتقادی، اقتصادی، تربیتی و نظامی میگردد.
According to Shia thought, the innocent verb is one of the sources of an understanding of religious teaching that hasnt been considered because of its lack of effective dimensions and the maximum tendency to promise tradition. One of the developments of the use of current tradition in inference is the explanation of the assumption that their adoption will increase the activity of the innocent verb in the interpretation of religious teachings. The present research attempts to determine the analytical method of a fundamental belief based on the territory of the innocent verb, and recognizes it. The result of the research suggests that it is believed to be believed to be the faith of all innocent verbs from the effective foundations of the development of the verb, which will lead to the development often realm of acts of innocence in the teachings of : economic, educational, and military. The current tradition, the innocent verb, the foundations of understanding, religious teachings .
خلاصه ماشینی:
(حلی ، ١٤٢٥ق ، ج٢، ص٤٣٢) چنان که احادیث مربوط به نماز و حج پیامبر(ص ) و استناد فقهای شیعه بدان ، دلیلی بر دلالت گری فعل معصوم است (ابن ابی جمهور، ١٤٠٥ق ، ج١، ص١٩٨- ٢١٥) همچنین احادیثی که از اقدام عملی معصوم برای آموزش وضوء، نماز و تیمم خبر می دهد، نشان دهنده آن است که افعال معصوم در بیان مقصود ایشان کافی و رسا بوده و به تنهایی دلالت بر اعمال یادشده می کرده است .
(حکیم ، ١٤١٨ق ، ص٢٢٢) چنان که بعضی با ضمیمه کردن دو مقدمه بنیادین ، چنین نتیجه گرفته اند که تمام افعال معصوم دارای حکم بوده و در زمره افعال دینی قرار می گیرد: اول آن که در شریعت اسلام همه شئون حیات انسان حکم داشته و هیچ فعلی نیست مگر آن حکمی برای آن جعل شده است .
» (سید مرتضی ، ١٣٧٦ش ، ج٢، ص١٠٠) و محمدتقی حکیم نیز تمام افعال صادره از پیامبر(ص )، غیر از اختصاصات ایشان را دینی خوانده است : «مقید ساختن سنت به آنچه بر وجه تشریع صادر شده است ـ چنان که برخی کرده اند ـ صحیح نیست ، زیرا تمام افعالی که از روی اراده از معصوم صادر می گردد ـ غیر از افعال اختصاصی ایشان ـ تشریع عام محسوب می گردد».