چکیده:
منظور از مسکن به عنوان یکی از اصلی ترین و ابتدایی ترین نیازهای انسان صرفا یک سرپناه نیست. مفهوم سکونت فراتر از استقرار در یک چهار دیواری است. مسکن از ابعاد گوناگونی برخوردار است که از آن
جمله ابعاد اقتصادی، روان شناختی، کالبدی و غیره را می توان نام برد. روند رو به رشد جمعیت در کشور
(به خصوص در سالهای اخیر) و افزایش پدیده مهاجرت به شهرها و نیز سیاستهای اتخاذ شده در زمینه مسکن مشکلاتی را در این راستا بوجود آورده است. اگر چه در سالهای اخیر به احداث واحدهای
مسکونی توجه زیادی شده است اما عدم توجه به بعد کیفی مسکن باعث شده تا این ساخت و سازها چندان با اقبال عمومی مواجه نباشد. در این مقاله سعی شده است تا با بررسی انواع اقامتگاه های شهری، ویژگیهای مسکن مطلوب در ایران شناخته شده و بر مبنای آن به آسیب شناسی مشکلات مسکن در ایران پرداخته شود. در انتها با شناخت از این مشکلات، راهکارهای مناسب در جهت کاهش آنها ارائه
خواهد شد.
خلاصه ماشینی:
اما از آنجا که اینگونه واحدها تابع طرح و برنامۀ خاصی هستند، کمبود تجهیزات آنها کمتر بـه صـورت کامل است و بیشتر وقت ها از شبکۀ راه، لوله کشی آب و فاضلاب برخورداند 3) مسکن های وابسته به پیشه یا کار: اینگونه مسکن ها بیشتر به صورت گروهی و کمتر به شکل پراکنده دیده مـی شود و معمولا در نزدیکی محل کار قرار دارند.
بدون شک بی توجهی به کمیت و کیفیت فضاهایی مانند فضای استراحت، خواب، پخت وپـز، شستشـو و منطقـی کـه در روابط و ترکیب فضایی آنها باید لحاظ شود، ناشی از چیرگی سودخواهی بر عرصۀ ساخت و ساز است (سرتیپی پور، 1383، 28) نزول استحکام و پایین بودن عمر واحدهای مسکونی در حالی که آمار جهانی متوسط عمر مفید بناهای مسکونی در کشورهای توسعه یافته را 100 سـال بـرآورد کـرده اسـت، این رقم در مورد ساختمان های احداثی کشور حدود 30 سال تخمین زده میشود.
در نهایت مشکلات مسکن در کشور آسیب شناسی شده و پنج عامل به عنوان اصلی ترین عوامل معرفی شده اند که عبارتند از: 1-پایین بودن کیفیت معماری 2 -نزول استحکام و پایین بودن عمر واحدهای مسکونی 3- عدم نظارت دقیق بر فرآیند ساخت بناها 4- تقابل با طبیعت و عدم در نظر گرفتن شرایط محیطی 5- روی آوردن به الگوهای جدید بدون در نظر گرفتن شرایط اجتماعی- فرهنگی ذکر این نکته در پایان ضروری به نظر می رسد که مسؤولان می توانند با برنامه ریزی دقیـق و تعیـین اهـداف مشـخص، علاوه بر برآوردن کمبودها به لحاظ کمی، مسایل کیفی را نیز در نظر گرفته و در جهت برآوردن معیارهای کیفـی مسـکن گامهـای اساسی تری را بردارند.