چکیده:
این مقاله نوستالژی و عوامل موجد آن را در اشعار منصور اوجی ، شاعر برجستة معاصر استان
فارس، بررسی کرده است. این تحقیق به روش کتابخانهای به بررسی مهمترین عوامل موجد
نوستالژی در اشعار منصور اوجی میپردازد. منصور اوجی, «شاعر طبیعت» است. در شعر او
تصویرسازی موج میزند. تصویرسازیهای اوجی برگرفته از تجربیات زندگی اوست. در شعر
منصور اوجی مفاهیم نوستالژیک بسیاری را میتوان یافت که پر بسامدترین آنها را جلوههای
طبیعت تشکیل میدهد. مرگ و پیری، دو مفهوم نوستالژیک پرکاربرد دیگر در اشعار این شاعر
معاصر است که بخش عمدهای از افکار او را دربر میگیرند.
خلاصه ماشینی:
دکتر اسدالله جعفری استادیار زبان و ادبیات فارسی دانشگاه پیام نور زهرا قدیمی * چکیده این مقاله ، نوستالژی و عوامل موجد آن را در اشعار منصور اوجی، شاعر برجستۀ معاصر استان فارس ، بررسی کرده است .
اوجی به شیراز بازگشت و تحصیل در رشته زبان و ادبیات انگلیسی سبب شد با شعر واقعی و بویژه فرم ، بیشتر آشنا شود؛ سپس سه کتاب دیگر او به چاپ رسید: «شهر خسته ، خواب و درخت و تنهایی زمین » (اوجی، ١٣٩٤: ٥).
اوجی نیز مانند دیگر شاعران نوستالژیک در زندگی خود بسیار دچار حسرت و اندوه شده و آن را با زبان شعر در کتابهای خود بیان کرده است که در زیر به نمونه هایی از آن پرداخته میشود.
٢-٢-١ کودکی کودکی از دورانی است که برای هر انسانی پر از لحظه های ناب و به یاد ماندنی است و این خاطرات زیبا با گذشت زمان ، دلنشین تر و جذابتر خواهد شد؛ برای مثال به چند نمونه شعر از اشعار اوجی که در آن از خاطرات دوران کودکیش نقل شده است ، پرداخته میشود.
اوجی از آن دست شاعرانی است که همیشه در طبیعت زیبای شیراز بوده است و با گذشت زمان و رسیدن به سن پیری به یاد ایام جوانی و کودکی خود میافتد و به آن دوران حسرت میبرد.
در این قسمت ، به چند شعر از منصور اوجی پرداخته میشود که در مورد مرگ سروده است .