چکیده:
درباره واژه «ستة ایام»که به آفرینش آسمانها و زمین در شش روز اشاره دارد سوالات
زیادی مطرح میشود از جمله چگونگی خلقت آن دو در شش روز، در حالیکه شب و
روزی وجود نداشته و یا وجود تناقض با نظریههای علمی و همچنین تناقض آن با آیات 6
تا 21 سوره فصلت و چرایی عدم خلقت در یک لحظه با وجود قدرت بر آن، باعث شده
این موضوع همواره مورد توجه قرار گیرد. در این مقاله توصیفی- تحلیلی سعی شده این
موضوع به صورت تطبیقی از تفاسیر فریقین (شیعه و سنی) مورد تحلیل و ارزیابی قرار
گیرد. نتایج حاصل از آن نشان میدهد که منظور از یوم مدتی از زمان و دوران و منظور از
خلقت در شش روز، خلقت در شش مرحله و دوره طولانی است که با شواهد علمی
آفرینش آسمان و زمین که آن را نتیجه گذشت سالیان طولانی میداند سازگاری دارد و
همچنین اکثریت مفسران فریقین در تفسیر آیاتی که به ظاهر خلقت را هشت روز بیان می-
تفسیر کرده و دو روز خلقت زمین را داخل در « تتمه اربعه ایام » را به « اربعه ایام » کند، واژه
اربعه ایام دانستهاند.
خلاصه ماشینی:
"از جمله این سوالات چگونگی وصف خلقت آسمانها و زمین در شش روز است، در حالی که قبل از آفرینش آنها، شب و روزی وجود نداشته است؟ و یا این که پیدایش مجموعه جهان کمتر از یک هفته با نظریههای علمی که خلقت زمین و آسمان به وضع کنونی را حاصل سالیان متمادی میداند، چگونه قابل جمع است؟ از طرف دیگر آیا این آیات با آیات 9 تا 12 سوره مبارکه فصلت که مجموع خلقت را در ظاهر هشت روز بیان میکند، تعارض ندارد؟ و همچنین چرا خداوند با این که قدرت بر خلقت در یک لحظه دارد؛ آسمانها و زمین را در شش روز آفریده است؟ در این موضوع مقالات متعددی به رشته تحریر در آمده است به عنوان نمونه میتوان از مقاله مقدمهای بر اهمیت زمین شناسی از دیدگاه قرآن، (مفید کلانتری، پاییز 1383، مقاله برگزیده بیستمین جشنواره ملی قرآن دانشجویان ایران) نام برد که محور اصلی بحث نویسنده بیشتر آیات مربوط به زمین بوده است و در قسمتی از مقاله بحث خلقت در سته ایام را به تناسب پژوهش خود مورد بررسی قرار داده است؛ اما به صورت مبسوط و تطبیقی از نگاه مفسران شیعه و اهل سنت این بحث را مورد تحقیق قرار نداده است."