چکیده:
در نظام سرمایه داری با جدایی پذیری بازار پول از سرمایه، نرخ بهره از متغیرهای مهم برای تعادل بازار پول و سرمایه است. در این روش سرمایه گذار باید در مقابل پذیرش هزینه معلوم نرخ بهره با یک درآمد انتظاری نامعلوم، برای سرمایه گذاری تصمیم بگیرد. این نظام همراه با ریسک پذیری و دور تجاری است. در نظام پولی اسلامی با عدم جدایی پذیری بازار پول و سرمایه چون نرخ بهره تابعی از درآمد آتی و سود است فاقد ریسک و دور تجاری است.
این مقاله تلاش دارد کارایی این دو مدل برای رشد اقتصادی را به صورت نظری با معرفی مدل تقاضای پولی اسلامی منطبق با عدم جدایی پذیری بازار پول از سرمایه از طریق مدل رشد سولو و با دخالت دادن این عدم جدایی پذیری در مدل رشد نشان دهد مدل تقاضای پول با مبانی اسلامی با ریسک پذیری کمتر در مقایسه با مدل های متکی بر جدایی پذیری بازار پول و سرمایه با زمان کمتر به رشد پایدار می رسد و اثر خالص آن بر افزایش درآمد و رفاه بیشتر از الگوی پولی سرمایه داری است؛ زیرا با درونگری نرخ بهره در الگوی پولی اسلامی، این نرخ رابطه مستقیم بین نرخ سود و سطح سرمایه گذاری برقرار می کند و تاثیر آن از طریق افزایش عرضه پول و اعتبارات بانکی، اقتصاد را سریعتر در مسیر رشد پایدار از طریق کاهش درصد ریسک در سرمایه گذاری و حذف نوسانات اقتصادی و ایجاد جانشینی نزدیک بین اعتبارات بانکی و پس انداز قرار دهد.
خلاصه ماشینی:
این مقاله تلاش دارد کارایی این دومدل برای رشد اقتصادی را به صورت نظری با معرفی مدل تقاضای پولی اسلامی منطبق با عدم جدایی پذیری بازار پول از سرمایه از طریق مدل رشد سولو و با دخالت دادن این عدم جدایی پذیری در مدل رشد نشان دهد مدل تقاضای پول با مبانی اسلامی با ریسک پذیری کمتر در مقایسه با مدلهای متکی بر جدایی پذیری بازار پول و سرمایه با زمان کمتر به رشد پایدار می رسد و اثر خالص آن بر افزایش درآمد و رفاه بیشتراز الگوی پولی سرمایه داری است ؛ زیرا با درونگری نرخ بهره در الگوی پولی اسلامی ، این نرخ رابطه مستقیم بین نرخ سود و سطح سرمایه گذاری برقرار می کند و تأثیر آن از طریق افزایش عرضه پول و اعتبارات بانکی ، اقتصاد را سریعتر در مسیر رشد پایدار از طریق کاهش درصد ریسک در سرمایه گذاری و حذف نوسانات اقتصادی و ایجاد جانشینی نزدیک بین اعتبارات بانکی و پس انداز قرار دهد.
در نظریه اسلامی می توان با پذیرش تفکیک دو گروه پس اندازکنندگان به عنوان منشأ درآمدی و سرمایه گذاران از یکدیگر با حذف بهره و تعریف الگوی مشارکت در سود به عدم جدایی پذیری جدیدی رسید که آثارآن بر سطح سرمایه گذاری و رشد اقتصادی بیشتر و از کارآمدی زیادتری برخوردار است و از این منظر بانکداری مشارکتی کارآمدترین شیوه پرداخت اعتبار برای سرمایه گذاری در اشکال مختلف تأمین مالی است (دار و برسلی ) ]٢۵[.
S,(1973)" Financial Deepening in Economic Development " Oxford University Press