چکیده:
پیوند فرم معماری و سازه براساس شواهد بسیار در معماری سنتی ایران به خصوص ساجوقی و تیموری و در
اروپا ( بویژه گوتیک) وهمچنین معماری بومی اکثر کشورهای جهان وجود داشته است. و در معماری های جدید
مانند معماری های, تک از سازه به عنوان زیبایی در معماری استفاده میشود در این مقاله سعی برآن شده که با
شناخت و جایگزینی سازه های مدرن به جای سازه های سنتی که البته با تکنولوژی زمان خود هماهنگ بوده
معماری سنتی را با سازه جدید تلفیق کنیم تا این دو خویشاوند (معماری و سازه) زیبایی و استواری جدیدی را
با حفظ عناصر و حس معماری سنتی شکوفا کنند. بی تردید زیبایی یک اثر معماری به هماهنگی و یکپارپگی
فرم سازه و فضای معماری است. پیوند بین فرم معماری سنتی و سازه های مدرن میتواند تندیس خاصی را
پدید آورد که حاصل خلاقیت در سازه» فرم معماری و فنآوری های ویژه ای در ساخت و همچنین ارتقاع و
حفظ معماری ایرانی باشد.
خلاصه ماشینی:
"2- سؤال تحقیق 1) آیا معماری سنتی ایران معماری توان توسعه و پیشرفت از لحاظ سازه و معماری ندارد؟ 2) آیا با با تغییر در سازه معماری سنتی اصول معماری سنتی تضعیف میشود؟ 3- انواع رابطه میان سازه و معماری معماری یک ارگانیسم است بدان معنا که تک تک عناصر آن می باید در ارتباط با یکدیگر و هرکدام متناسب با کلیت یک اثر و نظم و نظام پیش بینی شده آن تعریف و تثبیت شوند با چنین فرضی نمی توان به عنصر برجسته سازه تنها یک وظیفه مجزا از کل را داد و انرا از برقراری نسبت و تناسب با سایر اجزا هرچند خرد بی نیاز کرد بلکه سازه و فرم معماری باید در تعامل بایکدیگر باشند اگرچه در نگاه نخست سازه تدبیری برای برپایی و عملی ساختن بنا به نظر می رسد ، اما بسنده کردن به این و عدم توجه به ارزش ها و تاثیرات مختلف سازه در معماری سبب میشود جدایی سازه و معماری به باوری غلط تبدیل شود و بخش عظیمی از توانایی های سازه نادیده گرفته می شود."