چکیده:
هدف: هدف از پژوهش حاضر تعیین اثربخشی طرحواره درمانی بر طرحوارههای ناسازگار اولیه، سبک های دلبستگی ناایمن در مران وابسته به هروئین بود. روش: این پژوهش نیمه آزمایشی از نوع پیش آزمون- پس آزمون با گروه گواه بود. تعداد 44 مرد وابسته به هروئین انتخاب شدند و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش (22 نفر) و گروه گواه (22 نفر) گمارده شدند. در این مطالعه، گروه آزمایش تحت 10 جلسه 90 دقیقه ای طرحواره درمانی قرار گرفت و گروه گواه در لیست انتظار قرار گرفت. شرکت کنندگان پرسش نامه طرحواره یانگ فرم کوتاه و پرسش نامه سبکهای دلبستگی بزرگسالان را در مرحله پیش آزمون و پس آزمون کامل کردند. یافتهها: نتایج نشان داد که در مرحله پس آزمون، طرحواره درمانی توانست طرحوارههای ناسازگار اولیه و سبکهای دلبستگی ناایمن اجتنابی و دوسوگرا را به شکل معناداری نسبت به گروه گواه کاهش دهد. نتیجهگیری: طرحواره درمانی می تواند طرحواره های ناسازگار اولیه و سبکهای دلبستگی ناایمن اجتنابی و دوسوگرا در مردان وابسته به هروئین را کاهش دهد.
Objectives
The aim of this study was to determine the effectiveness of schema therapy in early maladaptive schemas and insecure attachment styles in heroin-dependent men.
Method
A quasi-experimental research design along with pre-test/ post-test and control group was employed for the conduct of this study. The number of 44 male heroin patients was selected and randomly assigned to two experimental (n = 22) and control groups (n = 22). In this study, the experimental group received ten 90-minute sessions of schema therapy and the control group was placed on the waiting list. The participants filled out Young's Schema Questionnaire (Short Form) and Adult Attachment Styles Questionnaire in the pre-test and post-test phases.
Results
The results of this study showed that schema therapy could significantly reduce early maladaptive schemas as well as avoidant and ambivalent insecure attachment styles compared to the control group.
Conclusion
Schema therapy can reduce early maladaptive schemas and avoidant and ambivalent insecure attachment styles in heroin-dependent men.
خلاصه ماشینی:
McNally, Palfai, Levine, & Moore 3.
Kassel, Wardle, & Robert Francois-Lamonte 3.
با این وجود امانی، ثنایی ذاکر، نظری، و نامداری (١٣٩٠) در پژوهش خود نشـــان دادند دلبســـتگی درمانی بر کاهش ســبک های دلبســتگی ناایمن موثر بود ولی طرحواره درمانی این چنین نبود.
بنا براین پژوهش حاضــر با اســتفاده از رویکرد طرحواره محور که درمانی نوین در زمینه اختلالات مزمنی همچون اعتیاد به مواد مخدر اســت ، ســعی دارد به شــناســایی طرحواره های ناســـازگار در افراد وابســـته به هروئین بپردازد و همچنین اثربخشـــی این رویکرد را بر روی طرحواره های ناســازگار، ســبک های دلبســتگی ناایمن در این بیماران بررســی کند.
بنابراین پژوهش حاضـــر به دنبال پاســـخگویی به این ســـوال اســـت که آیا طرحواره درمانی بر بهبود طرحواره های ناســازگار اولیه ، ســبک های دلبســتگی ناایمن در افراد وابســته به هروئین موثر است ؟ روش جامعه ، نمونه ، و روش نمونه گیری روش پژهش حـاضـــر از نوع طرح هـای نیمـه آزمایشـــی بود.
بحث و نتیجه گیری هدف از پژوهش حاضـر بررسـی اثربخشـی طرحواره درمانی بر طرحواره های ناســازگار اولیه ، و ســـبـک هـای دلبســـتگی نـاایمن در افراد وابســـتـه بــه هروئین بود.
در نهـایـت بـا توجـه بـه نتایج مورد بحث قرار گرفته این پژوهش ، میتوان ادعا کرد که طرحواره درمانی منجر به اصـلاح طرحواره های ناسـازگار اولیه و سـبک های دلبستگی ناایمن افراد وابســته به هروئین میشــود و بدین ترتیب میتواند زمینه بهبودی وابســتگی به مواد را فراهم آورد.
Attachment style, early maladaptive schemas, coping selfefficacy, therapy alliance and their influence on addiction severity in methadone- maintenance treatment.