چکیده:
در همه مذاهب اسلامی به دعا توجه شده است. از میان همه این مذاهب، دعا در شیعه
جایگاه ویژهای دارد. اهمیت دعا و آثار سازنده آن و نقش مهم گرایشها در نیل به
کمال، نویسنده را بر آن داشت که تاثیر دعای شیعی بر گرایشهای انسان راء که یکی
از ساحتهای وجودی او استء بررسی کند. روش بحث توصیفیتحلیلی است. دعای
شیعهء خواندن خدا و میل و رغبت به او است. کمال شیعی قرب الاهی است. دعا با
تاثیر بر گرایشهای متعالی انسان زمینهساز نیل به کمال است. به فعلیت رساندن
کمالطلبی، حقیقتجویی، خداجویی و تمرکز بر معرفتبخشی از طریق محتوا به عنوان
زمینه گرایشهاء اکتسابیبودن محبت و امیده تاکید بر عبودیت انسان و توازن بین خوف
و رجا از تاثیرهای دعای شیعی بر گرایشهای انسان است.
خلاصه ماشینی:
(۳۵۰-۳۴۹ :۱۴۱۸ در مرحله بعد آشنا شده و این کمالها درخواست مـی شـود و در نهایـت بـه کمـال نهایی و حقیقی که انقطاع از غیرخدا و پیوستن به او (ابن طـاووس، ۱۴۰۹: ۶۸۷/۲) و لقـای الاهی (همان: ۶۸۶) است ، یعنی قـرب بـه حضـرت حـق ، رهنمـون مـی شـود و بـا بیـان مصداقهای کمال افق جدیدی پیش روی شخص نیایشگر قـرار مـیگیـرد و بـا ایجـاد معرفت به این کمالها میل و انگیزه کمالطلبی انسان تحت تأثیر این معرفت ها تحریـک میشود و از این طریق میل به کمال او به سوی کمال مطلق جهت دهی میشود و زمینه حرکت به سوی کمال مطلق در شخص فراهم می آید.
از رهگذر بیان اسماء و صفات الاهی در دعا، فرد نیایشگر به شـناخت عمیـق تـر و تفصیلی تری از خدا میرسد و از سوی دیگر با دعا که مغز عبادتها است بـه تـذلل و کرنش و عبودیت در برابر حضرت حق می پـردازد کـه ایـن تـذلل و عبـادت در برابـر حضرت حق میل اصیل خداپرستی فطری او را تأمین می کند.
٣. حقیقت جویی یکی از گرایش های فطری انسان میل بـه حقیقـت اسـت (طباطبـایی، ۱۴۱۷: ۳۸۰/۱۷) کـه جزئی از حقیقت انسان است و در سرشت و نهاد انسان و اعماق هستی وی ریشه دارد (مصباح یزدی، ۱۳۸۴ الف : ۲۵۱/۱).