چکیده:
یکی از بهترین ادوار شعر فارسی، عصر گورکانیان هند است. حکام مغولی هند تحت تاثیر فرهنگ
ایران قرار گرفتند و در عصر آنها زبان فارسی، زبان اداری و درباری گردید. با انگیزه و علاقهای
که پادشاهان و امرای گورکانی به زبان و شعر فارسی داشتند و حمایتی که از شعرا به عمل می
آورند، شعر فارسی به اوج کمال رسید. شاعران بزرگ پارسیگوی در ادبیات فارسی به ظهور
رسیدند و دانشمندان هندی علاقه زیادی به آموختن زبان فارسی پیدا کردند که شعرای بزرگی از
میان آنها بیرون آمد. شعرای این عصر مبتکر سبک جدیدی به نام سبک هندی شدند. این
پیشرفتها با حمایت و علاقمندی پادشاهان گورکانی هند و حضور و همت نخبگان ایرانی صورت
پذیرفت.
خلاصه ماشینی:
هند، ایران ، مغولان کبیر، شعر فارسی، شعرا * کارشناس ارشد تاریخ دانشگاه آزاد اسلامی واحد نجف آباد ** دانشجوی دکتری تاریخ ایران بعد از اسلام دانشگاه خلیج فارس بوشهر تاریخ دریافت : ١٣٩٦/١٢/١٠ تاریخ پذیرش : ١٣٩٧/١/١٢ مقدمه امپراتوری گورکانی یکی از بزرگترین امپراتوریهای مسلمان و حتی جهان شمرده میشـود کـه در برهه ای از تاریخ سراسر شبه قاره هند را پوشش داده بودند.
اوج عظمت این امپراتوری مربوط به شش سلطان نخستین آن ، یعنی بابرشاه ، همایون شـاه ، اکبرشاه ، جهانگیرشاه ، شاه جهان و اورنگ زیب است که روی هم ١٨٦ سال سلطنت کردند.
پادشاهان مغولی هند به فارسی سخن میگفتند و زبان فارسی نیز زبان رسمی دربار آنان بود و مکاتباب و مراسلات بـه ایـن زبـان انجام میشد.
در عصر طلایی شعر دکنی با حمایت هـای پادشاهان گولکنده و بیجاپور تعداد زیادی مثنوی سروده شده است که بیشـتر بـه تقلیـد از داسـتان های عاشقانه کلاسیک فارسی بوده اند.
در عصر سلطنت گورکانیـان هنـد زبـان و ادب فارسـی بـه اندازه ای رشد کرد که مسافرت به هند یکی از آرمان های هر شاعر و فاضل ایرانی شده بـود و ایـن معنا در اشعار آن ها آشکار است .
گفته اند توجه و تسلط همایون شاه بـه زبـان و ادبیـات فارسـی بـه اندازه ای بود که یک دیوان شعر به زبان فارسی از وی باقی مانده است (سـلطان زاده ، ١٣٧٨: ٦٢).
دوره شـاه جهان عصر شعر و ادب فارسی در هندوستان بود و شعرای بزرگی چون ملک الشعرا کلیم کاشـانی و صائب تبریزی در دربار وی حضور داشتند.