چکیده:
۸ سال جنگ تحمیلی و نهضت دفاع مقدس یکی از نقاط عطف تاریخ معاصر ایران بهشمار میآید. آموزههای حاصل از این جنگ بهعنوان یک
تجربه موفق در مدیریت و یک حرکت ملی در کشور، به قدری مغتم است که شاید بتوان گفت در تاریخ کشور ما، بهویژه در چند قرن اخیر،
کمتر پدیدهای را میتوان یافت که به مانند آن واجد اهمیت باشد. لذا تجربیات مهندسی جنگ در ۸ سال دفاع مقدس و درسهای حاصل از
آن میتواند تاثیرات و تحولات قابل توجهی در عرصه طرحریزی و برنامهریزی مهندسی در کشور بهطور عام و مهندسی در جنگهای آینده
واضح است که با بررسی دقیق عناصر و موّلفههای اصلی این تجربه موفق به عنوان یک رویکرد علمی- عملی، میتوان از آن الگویی قابل تعمیم
به سایر حوزههای مهندسی و مدیریتی کشور استخراج نمود و با توجه به شرایط روز جامعه آن را غنا بخشید. یکی از مهمترین این حوزهها،
مدیریت شهری است که میتواند در بسیاری از اقدامات طرحریزانه و برنامهریزانه خود به ویژه در موضوع پدافند غیرعامل, از این الگو تبعیت
نماید.
در این راستاء این نوشتار با استناد به سابقه میدانی و مطالعات کتابخانهای انجامشده توسط نگارنده از یک سو و همچنین دسترسی به نظرات
فرماندهان و مسئولین رده یک دفاع مقدس، امکان مستندسازی دادههای اولیه را فراهم نموده است. سپس نگارنده با بهرهگیری از روش
تحلیلی- توصیفی، به بررسی و آنالیز دقیق دادهها و در نهایت تولید اطلاعات مقتضی میپردازد. بنابراین، تکمیل مطالعات مرتبط با مهندسی
جنگ و غنابخشی به الگوی علمی- عملی منتج از آن، با بهرهگیری از تجربیات مهندسی جنگ در ۸ سال دفاع مقدس، هدف اصلی تحقیق را
به این ترتیب، یافتههای حاصل از مطالعات انجامشده و مهمترین آموزههای برگرفته از مهندسی دوران دفاع مقدس را میتوان در تبیین الگوی
علمی- عملی با رویکردی جهادی خلاصه نمود که عناصر و مولفههای اصلی آن عبارتند از: ایمان، اعتقاد و باور نسبت به حرکت جهادی.
مهمترین ویژگی این رویکرد، قابلیت تعمیمپذیری و بسیط بودن است.