چکیده:
در پژوهش حاضر نقش عوامل خانوادگی در پیشرفت دانش آموزان استان قم بررسی شده است. نمونه تحقیق شامل 505 دانش آموز دختر و پسر دوره دبیرستانی در سال تحصیلی1384-1383 از شهرستان های استان قم است که به صورت تصادفی خوشه ای انتخاب شدند. والدین دانش آموزان پرسشنامه های شیوه های فرزندپروری بامریند، ابزار سنجش کارکرد خانواده و پرسشنامه تعارضات خانوادگی را دریافت کرده و به سوالات آن پاسخ دادند. شاخص های بدست آمده از پرسشنامه ها با پیشرفت تحصیلی دانش آموزان که بر پایه معدل دانش آموزان در نظر گرفته شده بود، مورد بررسی و تحلیل آماری قرار گرفت. نتایج نشان داد که دانش آموزان با جو خانوادگی ناکارآمد به طور معناداری (03/0=p) از نظر وضعیت تحصیلی وضعیت بدتری دارند. مولفه های مختلف تعارضات زناشویی با پیشرفت تحصیلی دانش آموزان تفاوت معناداری پیدا نکرد. وضعیت تحصیلی دانش آموزان خانواده هایی با وضعیت اقتصادی ضعیف در مقایسه با وضعیت اقتصادی بالا در سطـح معناداری (01/0=p) بیشتر بود. بین وضعیت تحصیلی دانش آموزان و سطح تحصیلات مادر تفاوت معناداری پیدا نشد. دانش آموزان دختر از نظر وضعیت تحصیلی بهتر از دانش آموزان پسر بودند (001/0=p). نتایج رگرسیون با روش پس رونده نشان داد که متغیرهای ترتیب تولد، سن پدر، سن مادر، درآمد، تعداد فرزندان و متغیرهای حل مشکل، ارتباط و کنترل رفتار از دیدگاه دانش آموزان و نیز متغیرهای ارتباط، همراهی عاطفی و اقتدار منطقی از دیدگاه مادران پیش بینی کننده معنادار وضعیت تحصیلی هستند.
خلاصه ماشینی:
نتايج رگرسيون با روش پس رونده نشان داد که متغيرهاي ترتيب تولد، سن پدر، سن مادر، درآمد، تعداد فرزندان و متغيرهاي حل مشکل ، ارتباط و کنترل رفتار از ديدگاه دانش آموزان و نيز متغيرهاي ارتباط، همراهي عاطفي و اقتدار منطقي از ديدگاه مادران پيش بيني کننده معنادار وضعيت تحصيلي هستند.
با توجه به اهميت موضوع وضعييت تحصيلي دانش آموزان دوره متوسطه و نگراني هاي اساسي خانوادههاي ايراني و مسئولان و مديران آموزش و پرورش کشور، پژوهش حاضر به بررسي تأثير کارکرد خانواده، الگوهاي تربيتي والدين رابطه ميزان تحصيلات و درآمد خانواده با وضعيت تحصيلي دانش آموزان دوره متوسطه شهرستان قم مي پردازد.
جدول ٣: شاخص هاي توصيفي سن دانش آموزان، والدين ، (رجوع شود به تصوير صفحه)جدول ٤: نتايج تحليل واريانس عاملي براي بررسي وضعيت تحصيلي (رجوع شود به تصوير صفحه) جدول شماره ٤ نشان مي دهد که با توجه به سبک تربيتي پدر و مادر به تنهايي تفاوت معناداري در وضعيت تحصيلي دانش آموزان نداشته ، اما تعامل سبک مادر و پدر (در سطح معناداري ٠/٠١١) تأثير در وضعيت تحصيلي دانش آموز داشته است .
اما مسئله مهم و قابل ذکر تفاوتهاي احتمالي در نظرات پدر يا مادر و اثرات آن بر روي پيشرفت يا افت تحصيلي است که کمتر مورد توجه قرار مي گيرد، در حالي که در خيلي از منابع علمي روانشناسي بيان مي شود که وجود ناهماهنگي بين والدين خود از عوامل ايجادکننده سردرگمي و بلاتکليفي براي فرزندان است و باعث مشکلات بيشتري براي آنها مي گردد.
The relationship between parenting types and older child Development adolescents' personality, academic achievement, adjustment, and substance use.