چکیده:
هدف از این پژوهش بررسی رابطه بین سبک های دلبستگی بزرگسال و تمایزیافتگی با رضایت زناشویی بود. 209 دانشجوی متاهل تحصیلات تکمیلی دانشگاه تهران به-صورت نمونه گیری خوشه ای تصادفی انتخاب شدند.ابزار جمع آوری داده ها شامل سه پرسشنامه بود: پرسشنامه سبک های دلبستگی بزرگسال کولینز و رید (1990)، پرسشنامه خودمتمایزسازی (اسکورون و اسمیت، 2003) و پرسشنامه رضایت زناشویی اینریچ.نتایج نشان داد افرادی که سبک دلبستگی ایمن داشتند دارای رضایت زناشویی بالاتری نسبت به افرادی با سبک دلبستگی اجتنابی و اضطرابی بودند. هم چنین افرادی که میزان تمایزیافتگی آن ها بالا بود، رضایت زناشویی بیشتری احساس می کردند بین زنان و مردان از لحاظ تمایزیافتگی تفاوتی وجود نداشت اما میزان رضایت زناشویی در مردان بیشتر از زنان بود. افرادی که سبک دلبستگی ایمن داشتند از میزان تمایزیافتگی بیشتری برخوردار بودند و در نهایت مشخص شد که پنج متغیر موقعیت من، گسلش عاطفی، امتزاج با دیگران، وابستگی و جنسیت، توانایی پیش بینی 7/52 درصد واریانس رضایت زناشویی را دارند. نتایج این پژوهش بر تجارب افراد در خانواده اصلی و اهمیتی که این تجارب در شکل دهی روابط صمیمی بعدی و رضایت زناشویی دارند، تاکید می-کند.
خلاصه ماشینی:
پيش بيني رضايت زناشويي بر اساس سبک هاي دلبستگي و خودمتمايزسازي Predicting Marital Satisfaction on the Basis of Attachment Styles and Differentiation of Self علي تيموري آسفيچي * * .
Bakhshayesh, Ph. D عضو هيأت علمي دانشگاه يزد دريافت مقاله : ٩٠/١٠/١٧ دريافت نسخه اصلاح شده : ٩١/١١/١٦ پذيرش مقاله : ٩١/١٢/١٨ چکيده : هدف از اين پژوهش بررسي رابطه بين سبک هاي دلبستگي بزرگسال و تمايزيافتگي با رضايت زناشويي بود.
افرادي که سبک دلبستگي ايمن داشتند از ميزان تمايزيافتگي بيشتري برخوردار بودند و در نهايت مشخص شد که پنج متغير موقعيت من ، گسلش عاطفي ، امتزاج با ديگران ، وابستگي و جنسيت ، توانايي پيش بيني ٥٢/٧ درصد واريانس رضايت زناشويي را دارند.
پژوهش ديگر اسکورون (٢٠٠٩) نشان داد افرادي که تمايزيافتگي آنها بالا باشد، يعني کساني که واکنش هيجاني پائين و توانايي حفظ موضع «من » را در روابط دارا ميباشند و گسلش عاطفي آنها کم است و کمتر با ديگران امتزاج دارند، در طول زمان مشکلات رواني و تعارضات بين فردي کمتري نسبت به افراد با تمايز پايين دارند.
براي بررسي رابطه بين تمايزيافتگي و رضايت زناشويي از ضريب همبستگي پيرسون استفاده شد، که نشان داد سطح تمايز با رضايت زناشويي رابطه مثبت و معنادار دارد (٠٠١>p، ٠٣١=r)؛ يعني با بالا رفتن سطح تمايز افراد ميزان رضايت زناشويي آنها افزايش مييابد در جدول ٦ نتايج مربوط به اين فرضيه ارائه شده است .
براي بررسي سهم جنس و هريک از مؤلفه هاي دلبستگي (وابستگي ، نزديک بودن و اضطراب) و تمايزيافتگي (واکنش هيجاني ، موقعيت من ، گسلش عاطفي و امتزاج با ديگران ) در پيش بيني رضايت زناشويي از تحليل رگرسيون استفاده شد.
Patrik, Sells, Tollerud &Giordano 17.