چکیده:
ادبیات پژوهش بیانگر این است که اعضای خانواده بیماران مبتلا به اسکیزوفرنیا کیفیت زندگی پایینی را گزارش می دهند. کمبود دانش در مورد نحوه مواجهه با شرایط بیمار و مهارت های حل مسئله ناکافی برای حل مشکلات ناشی از شرایط بیمار با سطح پایین تر کیفیت زندگی مراقبان در ارتباط است. پژوهش حاضر سعی داشت با استفاده از امیددرمانی مهارت های مقابله ای و مهارت های حل مسئله مراقبان و انگیزه آنان برای حل مشکلات شان را افزایش دهد.
سی عضو خانواده بیماران مبتلا به اسکیزوفرنیا در پژوهش حاضر شرکت کردند. امیددرمانی شامل 8 جلسه (4 هفته) بود. هر جلسه حدود 2 ساعت طول می کشید.
از شرکت کنندگان در گروه امیددرمانی خواسته شد که به پرسش نامه هایی در زمینه کیفیت زندگی و امید پیش از شروع نخستین جلسه و پس از آخرین جلسه پاسخ دهند. علاوه بر این، شرکت کنندگان گروه کنترل به همان ابزارها در دو نوبت و با فاصله زمانی 4 هفته پاسخ دادند.
نتایج نشان داد که دو گروه شرکت کنندگان تفاوت معناداری با یکدیگر در نمرات پایه کیفیت زندگی و امید نداشتند. تحلیل کواریانس نشان داد که شرکت کنندگان گروه امیددرمانی پس از پایان جلسات در مقایسه با گروه کنترل نمرات بالاتری در خرده مقیاس های سرزندگی (001/ 0=p)، سلامت روانی (024/ 0=p)، عملکرد اجتماعی (006/ 0=p) و سلامت عمومی (001/ 0=p) داشتند. سایر یافته ها معنادار نبود.
نتایج نشان داد که امیددرمانی گروهی درمانی موثر برای افزایش کیفیت زندگی مراقبان است، به خصوص در بعد های روان شناختی.
خلاصه ماشینی:
بررسي اثربخشي اميددرماني گروهي بر کيفيت زندگي اعضاي خانواده بيماران مبتلا به اسکيزوفرنيا Evaluating the Effectiveness of Group Hope Therapy on Quality of Life of Family Members of Patients with Schizophrenia دکتر مهدي دهستاني .
به دنبال موسسه زدايي از درمان بيماران اسکيزوفرني ، نقش اعضاي خانواده در فراهم کردن مراقبت و حمايت از افراد داراي اختلالات رواني مورد توجه قرار گرفته است (چيمه ، ملکوتي ، پناغي ، احمدآبادي، نجومي و تنکابني ، ١٣٨٧).
براي مثال، اين دسته از خانوادهها از منابع حمايتي موجود، روش مديريت رفتارهاي بيمار و چگونگي روبه رو شدن با احساس گناه، سردرگمي ، اندوه و برانگيختگي احساسي خود، آگاهي کافي ندارند که اين عدم آگاهي منجر به فرسودگي و کيفيت پايين زندگي در بين اعضاي خانواده مي شود (سولومن ، ٢٠٠٠؛ عمراني فرد، افشار، محرابي و اسداللهي ، ١٣٨٦).
اين روش مي تواند به خانوادههايي که داراي بيماران مبتلا به اسکيزوفرني هستند کمک نمايد تا در برابر شرايط پيش آماده در زندگي خود که ناشي از مراقبت از بيمار مبتلا به اسکيزوفرني است ، به دنبال راهحل هاي مناسب گشته و انگيزه آنها را براي به کارگيري راهحل هاي انتخاب شده افزايش دهد.
هدف از پژوهش حاضر آموزش اميددرماني به اعضاي خانواده بيماران مبتلا به اسکيزوفرني و بررسي اثربخشي اين روش در ميزان بهبود کيفيت زندگي اين دسته از افراد است .
با وجود اين محدوديت ها، نتايج اين پژوهش نشان مي دهد که اميددرماني مي تواند منجر به افزايش کيفيت زندگي در مراقبان بيماران مبتلا به اسکيزوفرني شود.