خلاصه ماشینی:
"زهیر115(1975)بر اساس مطالعات میدانی انجام شده در بخش وسیعی از هند(بیش از 80 هزار روستا)مزایای حاصل از یکپارچهسازی اراضی زراعی در ابعاد مختلف اجتماعی و فرهنگی، اقتصادی و اکولوژیکی چون بهبود مدیریت آب و خاک،صرفهجویی در زمان،کاهش هزینههای کاشت،داشت و برداشت،افزایش فرصتهای اشتغال و افزایش درآمد،بهبود بهرهوری،بهبود وضعیت اجتماعی و اقتصادی روستاها و استفاده از نهادههای جدید و ماشینآلات و...
مطالعات میدانی وثوقی و دیگران116(1364)در شهرستان سربند اراک نشان میدهد که یکپارچهسازی اراضی زراعی در روستاهای این شهرستان،منجر به افزایش محصولات(ناشی از عواملی چون افزایش سطح زیرکشت،افزایش مقدار آب و افزایش بازدهی)و کاهش هزینههای تولید(ناشی از کاهش ساعات کار،کاهش فاصله،کاهش ساعت کار آبیاری،کاهش هزینهء شخم، کاهش هزینههای حملونقل)و در نهایت موجب افزایش درآمد روستاییان و بهبود وضع زندگی آنها شده است.
با چنین نگرشی (یکپارچه و فرآیندی)است که افزایش تولید در واحد سطح،بهبود وضعیت اجتماعی،بهبود مدیریت مزرعه،بهبود حفاظت خاک،کاهش هزینهء نیروی انسانی،افزایش به کارگیری نهادهها، تسهیل در به کارگیری ماشینآلات مناسب،صرفهجویی در آب،افزایش همکاریها،کاهش اختلاف، کاهش فقر و بالاخره تغییرات فضایی ناشی از یکپارچهسازی در روستا جنبه عینی به خود میگیرد و در نهایت دستیابی به توسعهء روستایی و ملی آسانتر میشود و بدین ترتیب است که از دیدگاه ما، یکپارچهسازی اراضی زراعی فرآیندی از اصلاحات ارضی تلقی میشود که با تغییر در ساخت اراضی زراعی از طریق اصلاح مدیریت مزرعه،ضمن تحرک بخشیدن به اقتصاد روستا،تحول ساختار فضایی نواحی روستایی،توسعهء روستایی را میسر میسازد."