چکیده:
این نوشته پرتوی است از در مصادیق تعالی در نماز، با جرعه نوشی از (شراب طهوری) که راه نیل به آن فاسجدله(انسان/۲۶) و با سیری در اشعار و بهره ای از نورانیت آیات و روایات، سراغ جلوه هایی از تعالی فردی و اجتماعی در نماز را گرفته، با مختصر پرداختی به عنصر زکات و جوانب طراوت آفرین آن و نیم نگاهی به فواید بی کرانه ی اقیانوس مواج نماز جماعت برای برخورداری از ظرفیتهای مقدس و متعالی آن را. تعالی در نماز بلند پایگی است، بالا رفتن و اوج گرفتن است اما نه هر بالائی، بلکه تقرب و نزدیک شدن به خداست. اولین واجب در نماز که (نیت) یعنی تعیین هسته ی مرکزی عمل است، با کلمه مبارکه (قربة الی الله) زینت می یابد. قرب، نی بالانه پستی جستن است؛ قرب حق از حبس هستی رستن است (مثنوی مولوی).پس در همان قدم اول، مقصد مشخص است، همانطور که در آوای ملکوتی اذان میشویم، (آمد ندا از آسمان جان را که بازآ، الصلاه) دعوتی جانانه با نغمه ای عرشی که: (خیزید عاشقان که سوی آسمان رویم)(کلیات شمس). حضرت امام خمینی(ره) در استحباب افزودن ۶ تکبیربر تکبیره الاحرام در تحریر الوسیله می فرمایند: (پس بگوید "وجهت وجهی للذی فطرالسموات (۷۹/ انعام)" پس از آن قرائت را شروع کند) یعنی توجه محض به خالق آسمانها . چه حقیقت دل انگیز و چه معنویت روح نوازی از تعالی در گام آغازین معراج مومن موج می زند. رویم به خداست همان بلند بالائی که رب بزرگ جهانها با همه جلال و عظمتش ،و رب من است، ربی الاعلی؛ و با این تکبیر در لحظه ی آغاز محرم میشوی و به حریم حرم راه مییابی بالا میروی، نزدیک میشوی و متصل میگردی بسان قطره ای که به اقیانوس می پیوندد.
خلاصه ماشینی:
قرب، نی بالانه پستی جستن است قرب حق از حبس هستی رستن است (مثنوی مولوی) پس در همان قدم اول، مقصد مشخص است، همانطور که در آوای ملکوتی اذان فراخوان میشویم، (آمد ندا از آسمان جان را که بازآ، الصلاه) کلیات شمس تبریزی دعوتی جانانه با نغمه ای عرشی که: (خیزید عاشقان که سوی آسمان رویم) کلیات شمس تبریزی حضرت امام خمینی (قدس سره) در استحباب افزودن ۶ تکبیربر تکبیره الاحرام در تحریر الوسیله می فرمایند: (پس بگوید "وجهت وجهی للذی فطرالسموات (۷۹/ انعام)" پس از آن قرائت را شروع کند) یعنی توجه محض به خالق آسمانها .
(انفال/۵۳)" احکام تعالی آفرین این نیایش پاک و این حلقه ی اتصال مخلوق به خالق که پایه ی دین است در بردارنده این نکته ی بسیار مهم و ضروری است که هر بالا رفتنی حتما پیمایش طریق تعالی نیست بلکه حتما باید در مسیر حق و برای رضای او و قطعا به فرمان وی باشد یعنی طبق دستور شرع مقدس ،و گرنه: هر که هوا گرفت و رفت از پی آرزوی دل گوش مدار سعدیا برخبر سلامتش اینجاست که هم اهمیت فوق العاده این حکم الهی به حبیبش جلوه می نماید که: "اهلت را به نماز امر کن و بر آن پافشاری نما (طه/۱۳۲)" و هم عظمت دعای خلیلش در نجوای جانانه ی او روشن میشود که: "خدای من، مرا بپا دارنده نماز بگردان ونسلم را، ای پروردگارما این دعا را تقبل فرما .