چکیده:
مکتب های فلسفی بودایی هندی هر یک درباره دیدگاه نهایی بودا در متن برداشت های خاص خود را دارند. اما برخی از عبارت ها هست که با موضع نهایی بودا، که در نظر اینان است، متناقض است و از این حیث با مشکل رو به رو هستند. این مسئله به پیدایش فرمول تفسیری جدید و سرآغاز رسمی هرمنوتیک بودایی در هند انجامید. این وضعیت با وجود رهنمودهای تفسیری که به خود بودا نسبت می دادند پیچیده تر شد. یکی از این رهنمودهای بودا برای فهم متن به «چهار تکیه» (تکیه بر آموزه، تکیه بر معنا، تکیه بر معنای نهایی، تکیه بر فراشناخت) اشاره می کند که سازنده اصول هرمنوتیک بودایی است.
خلاصه ماشینی:
یکی از این رهنمودهای بودا برای فهم متن به «چهار تکیه» (تکیه بر آموزه، تکیه بر معنا، تکیه بر معنای نهایی، تکیه بر فراشناخت) اشاره میکند که سازندۀ اصول هرمنوتیک بودایی است .
2. طرح مسئله بودا آیین خود را در طول پنجاه سال به هزاران تن از شاگردان نزدیک خود تعلیم داد؛ هدف و مهارت تعلیمی او این بود که آموزهها را به گونهای شکلبندی کند که کاملاً متناسب با تواناییها و علاقههای هر یک از شاگردان باشد؛ در حالی که به برخی راه عمل را توصیه میکرد، به برخی دیگر راه خردورزی عقلانی را تعلیم میداد، و همچنان برخی دیگر را به راه عشق و مهرورزی فرا میخواند؛ او همواره دیگران را به تفکر انتقادی در باب معنای ژرف آموزههایش فرا میخواند؛ گاه حتی طرحهای کلی مفهومیای فراهم میکرد که با آنها آموزههای خود را تفسیر کند؛ طرحهای کلی که گاه به موجب آنها اعتبار آموزهای که پیش از این بیهیچ ابهامی عرضه شده بود کنار گذاشته میشد؛ گاه اتفاق میافتاد که دو طرح کلی یکدیگر را مشروط میکردند، یعنی فقط زمانی معتبر بودند که در بافتی متفاوت به کار میرفتند؛ و به رغم این وضعیت آشکار او را بالاترین مرجع، و خطاناپذیر میدانند؛ و آخر سر انجمنهای مختلف شاگردان او گفتارهایی را که او در مکانهای مختلف برای اشخاص مختلف موعظه کرده بود حفظ کردند؛ شاگردانی که حتی در دورههای خاص در طول زندگی آموزگار و پس از مرگ وی از وجود یکدیگر خبر نداشتند.