چکیده:
با نگاهی اجمالی به وضعیت شهر پیرانشهر میتوان شیوه نظام سرمایهداری و سود طلبی شخصی و کاهش دخالت ارگان های دولتی را به راحتی مشاهده نمود به گونهای که در بیشتر موارد شهر به حال خود رها شده است و حق به شهر در بحبوحه سود طلبیهای شهروندان و ارگانها به فراموشی سپرده شده است. حق به شهر امروزه در تقابل چنین مسائل شهری آمده است و تلاش همه را در بازساخت شهری قابل زیست و پایدار میطلبد. در این راستا تحقیق حاضر با هدف ارزیابی حق به شهر در شهر پیرانشهر صورت گرفته است. شاخصهایی که برای ارزیابی این آزادی تغییر و بازساخت شهر در پژوهش حاضر بیان شدهاند، شمولیت اجتماعی، دسترسی فضایی، حکمروایی و سرزندگی شهری می باشند. این مؤلفهها و زیرشاخصهای آنها از دیدگاه مردم با روش تحقیق توصیفی- تحلیلی مورد ارزیابی قرار گرفتند. جهت تحلیل یافتهها از آزمون T- test تک نمونهای استفاده شده است. در ادامه با استفاده آزمون میانگین محلات پانزده گانه شهر پیرانشهر از لحاظ تحقق حق به شهر رتبه بندی شدهاند. نتایج تحقیق نشان دهنده نارضایتی شهروندان در دو مؤلفه حکمروایی شهری و دسترسی فضایی میباشد ولی در شاخصهای شمولیت اجتماعی و سرزندگی شهری تا حدودی رضایت شهروندان را به همراه داشته است. در شاخص نهایی که ترکیب سازشی از 4 مؤلفه اصلی و زیرشاخصهای آنها میباشد با عنایت به پایین بودن مقدار میانگین از حد متوسط و در سطح اطمینان 95%، میتوان چنین اظهار نمود که حق به شهر در شهر پیرانشهر مورد رضایت شهروندان نمیباشد. بررسی میانگین شاخصهای حق به شهر در هر یک از محلات شهر پیرانشهر نشان میدهد که محلات 2، 3 و 4 بیشترین میزان رضایتمندی از حق به شهر را اظهار نموند و در مقابل محلات 14، 15 و 7 شهر کمترین میزان رضایتمندی را داشتند.
خلاصه ماشینی:
شاخص هایی که برای ارزیابی این آزادی تغییر و بازساخت شهر در پژوهش حاضر بیان شده اند، شمولیت اجتماعی، دسترسی فضایی، حکمروایی و سرزندگی شهری می باشند.
نتایج تحقیق نشان دهنده نارضایتی شهروندان در دو مؤلفه حکمروایی شهری و دسترسی فضایی میباشد ولی در شاخص های شمولیت اجتماعی و سرزندگی شهری تا حدودی رضایت شهروندان را به همراه داشته است .
در شاخص نهایی که ترکیب سازشی از ٤ مؤلفه اصلی و زیرشاخص های آنها میباشد با عنایت به پایین بودن مقدار میانگین از حد متوسط و در سطح اطمینان ٩٥%، میتوان چنین اظهار نمود که حق به شهر در شهر پیرانشهر مورد رضایت شهروندان نمیباشد.
با توجه به آمارهای استنباطی که از آزمون بدست آمده همچنین با لحاظ نمودن میانگین و در سطح اطمینان ٩٥%، با عنایت به سطح معناداری (٠/٠٣٢ Sig) که رقمی پایین تر از آلفای ٠/٠٥ را نشان میدهد و منفی بودن حد بالا و پایین مؤلفه ها، میتوان گفت که حکمروایی شهری به عنوان یکی از مؤلفه های مهم حق به شهر در شهر پیرانشهر مورد رضایت شهروندان نمی باشد.
این پژوهش با شیوه ای متفاوت نسبت به سایر مطالعات ابتدا به مطالعه و گردآوری مولفه های مطرح در رابطه با مفهوم حق به شهر پرداخته ، سپس وضعیت شهر پیرانشهر را در این مؤلفه ها مورد بررسی و ارزیابی قرار داده است .
“Citizenship and the Right to the Global City: Reimagining the Capitalist World Order”, International Journal of Urban and Regional Research, 27)3(: 564- 90.
(2014), Possible Worlds: Henri Lefebvre and the right to the city, Journal of Urban Affairs, Vol 36, 141- 154.