چکیده:
بررسی ها نشان می دهند که محققان زیادی در حال مطالعه بر روی بخش های مختلف صنعت ورزش و ارائه پیشنهاداتی برای رشد و توسعه ورزش به عنوان یک صنعت در حوزه سرگرمی می باشند. نتایج تحقیقات نشان داده اشتغال زایی و توسعه اقتصادی، از حداقل دستاوردهای توجه به این حوزه است. بر این اساس، هدف از انجام این تحقیق، شناسایی روابط میان حوزه های صنعت ورزش ایران بود که به صورت توصیفی- پیمایشی انجام شد. نمونه های تحقیق بر مبنای واریانس جامعه و به نسبت جامعه آماری معادل 263 نفر بودند که از میان گروه های چهارگانه شامل اعضای هیئت علمی، کارشناسان ورزشی، مربیان و قهرمانان، مشخص شدند. ابزار تحقیق، پرسشنامه ای محقق ساخته بود که روایی (84/ 0=KMO) و پایایی آن معادل (953 /0=α) تایید شد (01/ 0 <P ). همچنین، از نرم افزار لیزرل برای شناسایی روابط میان عوامل و مدل سازی آن استفاده شد. براساس نتایج، 6 عامل برونزا و 12 عامل درونزا شناسایی و برازش مدل تایید گردید. از یک سو، نفوذ غیرمستقیم دولت بر اقتصاد ورزش، مانع سرمایه گذاری مناسب بخش خصوصی در تولید تجهیزات ورزشی گشته است و از سوی دیگر، رسانه نتوانسته در رسالت خود برای اثرگذاری بر سازمان ها، رویداد، گردشگری، تولید کالاها و تجهیزات ورزشی موفقیت چندانی کسب نماید. با این حال، فعالیت های همگانی و تفریحی به خوبی تحت تاثیر فعالیت های فرهنگی مرتبط با ورزش قرار گرفته که نشان از موفقیت نسبی فعالیت ها در این حوزه دارد. همچین، بازاریابی در امور مربوط به رویداد اثر، معنی دار و بر خرده فروشی اثر معنی داری ندارد که این نشان از عدم بلوغ کافی در این بخش است. بنابراین، بهبود فرآیندها در این صنعت، مستلزم توجه به روابط میان عوامل مدل است.
خلاصه ماشینی:
الگوی میک نیز تعریف عملیاتی جامعی از صنعت ورزش ارائه می¬کند، اما بنیان الگوی او بر اساس مخارج صرف شده در این بخش-ها بوده و الزامی برای مشخص نمودن تمامی فعالیتهای اقتصادی که شرکت¬ها و سازمانهای ورزش¬محور با آن درگیر هستند، نداشته است.
همچنین، مقدار آلفا برای هر عامل به صورت جداگانه نیز بررسی شد، اما برای عواملی که دارای یک متغیر هستند مقدار آلفا قابل اندازهگیری نبود: اماکن و تاسیسات ورزشی866/0α=، سازمانهای خصوصی و دولتی فعال در زمینه ورزش862/0α=، درآمد حاصل از فعالیتهای همگانی و تفریحی845/0α=، فعالیتهای بازرگانی809/0α=، فناوری مرتبط با تولید ورزش و تجهیزات ورزشی 828/0α=، رویداد 718/0α=، گردشگری 625/0α=، منابع¬انسانی، ارتباط با صنعت 652/0α=، خردهفروشان ورزشی، کالا و خدمات ورزشی 699/0α=، هزینههای عملیاتی، درآمد حاصل ازفعالیتهای بازاریابی 887/0α=، طب ورزشی801/0α=، امورفرهنگی مرتبط با ورزش718/0α=، رسانه ورزشی691/0α=، فعالیت اقتصادی دولت 693/0α=.
براساس این مدل، عوامل درونزا شامل اماکن و تاسیسات ورزشی، سازمانهای خصوصی و دولتی فعال در زمینه ورزش، درآمد حاصل از فعالیتهای همگانی و تفریحی، فعالیتهای بازرگانی، فناوری مرتبط با تولید ورزش و تجهیزات ورزشی، رویداد، گردشگری، منابع انسانی، ارتباط با صنعت، خردهفروشان ورزشی، کالا و خدمات ورزشی، هزینههای عملیاتی، و عوامل برونزا شامل درآمد حاصل ازفعالیتهای بازاریابی، طب ورزشی، امورفرهنگی مرتبط با ورزش، رسانه ورزشی، فعالیت اقتصادی و دولت هستند.
در نهایت با توجه به وضعیت مدل صنعت ورزش کشور و نتایج پژوهش، با وجود برخی مسائل از جمله ساختار اقتصادی ورزش کشور و حاکمیت دولت بر اقتصاد ورزشی، عدم توفیق در خصوصی سازی وعدم توانایی بخش بازاریابی در برخی موارد و عدم کفایت رسانه ورزشی در پوشش همه جانبه صنعت ورزش و سایر ضعف های این صنعت نشان می¬دهد آنچنان که شایسته است، از توانایی¬های این حوزه در راستای توسعه کشور و توسعه ورزش کشور بهره برداری نشده است.