چکیده:
مسألهی شاهد قدیمی یکی از چالشهای اصلی پیش روی بیزگرایان است. میتوان راهحلهای پیشنهاد شده برای این مسأله را به دو دستهی راهحلهای کلاسیک (با پذیرش مشکل و تلاش برای ارائهی راهحل مناسب) و راهحلهای غیرکلاسیک (با انکار مشکل و تلاش برای منحل کردن آن)تقسیم کرد. راهحلهای کلاسیک توسط افرادی چون گاربر، جفری، نینیلوتو و ایلز پیشنهاد شدهاند. این راهحلها با انتقادات مهمی از سوی افرادی چون ایلز و ایرمن روبهرو شدهاند. یکی از راهحلهای غیرکلاسیک، رها کردن تعبیر ذهنی احتمال و برگزیدن تعبیر عینی احتمال است که توسط روزنکرانتز پیشنهاد شده است. در این مقاله، راهحلهای کلاسیک مسألهی شاهد قدیمی و نقدهای وارد شده بر آنها مورد بررسی قرار گرفته، و تلاش شده است تا نشان داده شود که این راهحلها کفایت لازم برای حل این مسأله را ندارند. در انتها نیز از پیشنهاد روزنکرانتز به عنوان تنها پیشنهادی که ریشهی مسألهی شاهد قدیمی را به درستی تشخیص داده است، دفاع کردهایم.
خلاصه ماشینی:
درپایان، پس از نقد پاسخ ایرمن تلاش میکنیم تا نشان دهیم که منشأ اصلی مسئلۀ شاهد قدیمی برای بیزگرایی، چنانکه راجر روزنکرانتز (Roger Rosenkrantz) گفته است، تعبیر بیزگرایان از احتمال است: تعبیر ذهنی (subjective).
بنابراین، در نگاه نخست، بهنظر میرسد یک راه خلاص از مسئلۀ شاهد قدیمی جایگزینی تابع قدرت تأییدی مشکلساز C با تابع دیگری ازقبیل توابع زیر است: دراینصورت، حتی اگر Pr(E) = 1 باشد، بازهم میزان تأیید E برای T برحسب تابع جدید، صفر نخواهد شد: اما مشکل اینجاست که مقادیر بالا، برای هر شاهد دلخواهی مانند E که پیش از طرح T کشف شده باشد و درنتیجه احتمال آن برابر یک باشد، یکساناند و این مطلوب نیست (Earman 1992: 120-121).
ایرمن دو اشکال به این رویکرد وارد میکند: اشکال نخست را میتوان اینگونه بیان کرد که اساسا تلاش برای عینیکردن احتمالهای پیشین قانعکننده نیست؛ دوم اینکه چنین رویکردی با بیزگرایی ناسازگار است، زیرا احتمالهای پیشین برای بیزگرا ذهنیاند و اگر آنها را بهصورت درجۀ معقول باور هم تعبیر کنیم، زمانمند خواهند شد و باز هم Pr(E) برابر یک میشود.
اما طبقنظر ایرمن، حتی اگر نشان دهیم که یکی از این راهحلها بر شرایط واقعی تاریخی منطبق میشود، باز هم نمیتوان گفت مسئلۀ شاهد قدیمی درمورد نسبیت عام و جابهجایی حضیض عطارد حل شده است.
اما بهنظر میرسد که هرچند رویکرد ایرمن میتواند در درک مسئلۀ شاهد قدیمی مفید واقع شود، این مسئله را بهشکل کامل حل نمیکند؛ زیرا رویکرد وی تنها برای حالت سوم مورداشارۀ وی مقبول است که در آن فرد زمانیکه به T دست مییابد میداند که نظریهاش E را نتیجه میدهد.